GPS

Al van jongs af aan interesseerde ik me al voor technologie tot wanhoop van mijn vader.
Alles wat vliegt en op rails reed kreeg steeds mijn volle aandacht. Wanneer de Sinterklaasdagen eraan kwamen was het feest en keek ik alvast uit naar wat de goedheilig man in mijn schoenen zou droppen. Steevast vroeg ik hoogtechnologisch speelgoed gaande van radiogestuurde auto's, modelbouwvliegtuigen en ik kon best ook een nieuwe locomotief voor mijn spoorbaan gebruiken. Vader wist meteen waarvoor hij uren klopte dat het niet mooi meer was.
Nu mijn pa vond het niet erg dat ik geboeid was door technologie, hij vond het zelfs fantastisch. die mening zou hij snel herzien want de buitenkant van de technologie was ik snel beu. De binnenzijde ervan was veel interessanter. Mijn nieuwsgierigheid kende geen grenzen. De techniek wel. De radiogestuurde wagen bleek het na een "onderhoudsbeurt" niet meer te doen. Speelgoedtreinen rijden niet op 220 Volt en modelbouwvliegtuigen kunnen niet vliegen, althans toch niet deze die ik samenprulde.

Het demonteren verminderde met de jaren en de interesses verlegden zich van technologie naar andere, voor een puber, veel belangrijkere dingen : meiskes. Nerd die ik was, was mijn aanpak van die technologie niet zo efficiënt. Je kan meiskes niet openvijzen en van technologische grootspraak begrijpen ze toch niks. Dus na talloze vruchteloze pogingen om een lief te forceren stelde ik verdere plannen in die richting nog maar eventjes uit. Terug naar de technologie dan maar. Computers begonnen toen aan hun opmars die niet meer te stuiten zou blijken. Was het andersom geweest had u dit namelijk niet gelezen op uw PC (Personal Crap).

Nadat de bits en bytes de huiskamer hadden ingenomen kwam de technologie ook terecht in de auto in de vorm van boordcomputers en vooral GPS. GPS is een schitterend ding. Een schermpje met daarop een landkaart en naar keuze daarin een vrouw of man die u de juiste weg wijst.

Vroeger wees meneer pastoor nog de 'goede weg', nu doet GPS dat. Ik kom hier later op terug.

Je stapt in de wagen, typt de bestemming in en de lol kan beginnen. We nemen als voorbeeld een trip naar de kust. Alle wegen en vooral autosnelwegen leiden naar de kust. Volg gewoon de files in de zomerweekends. In principe heb je hiervoor in feite geen GPS nodig. Handig wordt het pas als je de files probeert te ontwijken en een afrit neemt. Je racet een half uur lang kilometers het platteland in en dan mag de GPS weer aan het werk. Je kan er vergif op innemen dat je na vijf minuten terug in de file staat op diezelfde autosnelweg maar een paar kilometer voor de afrit die je een half uur geleden had genomen. Die teef in dat GPS bakje heeft u goed liggen gehad ! Dat mensen echt vertrouwen op dat ding op het dashboard daar kan ik niet goed bij. "Aan de volgende afrit links houden." "Volg deze weg 5 kilometer". "Aan de volgende afrit links houden." "Volg deze weg 4 kilometer". "Aan de volgende afrit links houden." "Volg deze weg 8 kilometer". "Aan de volgende afrit links houden." Geef toe gezellig is anders. Ze kan beter haar bek houden tot je aan de juiste afrit komt of niet soms? Zeven uur later kom je dan eindelijk aan de afrit die je moet nemen, stuurt 'mevrouw van de GPS' je gegarandeerd nog tien kilometer om omdat je tijdens de trip een paar keer gevloekt hebt vermoedelijk.

Dit brengt me dan weer bij meneer pastoor. Die probeert de kudde ook op de goede weg te houden. Toegegeven op een andere manier maar toch, de grond van de zaak is hetzelfde : goed ter bestemming arriveren dewelke dat ook moge zijn.
Om ter bestemming te raken op pastoors wijze volstaat het om op zondag de mis bij te wonen en af en toe 'ter biecht te gaan' of 'te lijken' maar het laatste is dan weer meer iets voor die bejaarden die om negen uur 's morgens de bus nemen en dan gaan repeteren voor hun eigen grote moment.
Nu komt het : de link tussen GPS en MP (Meneer Pastoor). Goede katholieken gaan met de wagen naar de kerk en dan is een GPS vaak nodig. Wegomleggingen zijn vandaag de dag eerder regel dan uitzondering. Ik persoonlijk vertrouw niet op de oranje pijlen die menig kruispunt opvrolijken. Een of andere wegwerker zal maar eens het noorden kwijt zijn bij het plaatsen van die wegwijzer op een maandagmorgen na een zwaar weekend en je komt terecht op één of andere akker van een boerke met klak. Koude rillingen lopen nu al over mijn rug als ik er nog maar aan denk. Die farce kom je alvast niet tegen als je GPS hebt. Je kan dus met enige zekerheid concluderen dat GPS een Godsgeschenk is. "Snel naar de Kerk met TomTom". Het zou een goeie reclameslogan zijn. Het kan ook nog sneller met TomTom Go! maar dit ter zijde. Wij komen dus allemaal goed terecht, dat kan je nu wel stellen.

Maar... die madam in dat bakje... om te janken.

Je zal het toch maar doen. Een groepje programmeurs hebben netjes alle wegen in kaart gebracht en dan is het aan jou : moeder van vijf kleine bleiters. Je kruipt in een klein studiootje en je mag alle woordjes één voor één gaan inspreken. De software plakt ze wel aan elkaar in de juiste volgorde. De technieker aan de andere kant van het glas doet teken en 8 uur later is het zover. De woordjes zijn ingesproken: aan, de, volgende, uitrit, gaat, u, links, rechts, rechtdoor...kortom u begrijpt het systeem. "OK Marie ! En nu in 't Frans"... hoi hoi, fun, fun... Dat de mevrouw niet echt happy klinkt in je GPS is niet verwonderlijk. Het is meer een slaapcursus of hypnosesessie. Ga, ga, ga, ... rechtdoor, rechtdoor, rechtdoor,... en dan gebeuren er accidenten. "Ik was in slaap gevallen achter mijn stuur" is een veelgehoorde verklaring voor het feit dat er her en der menig verlichtingspaal horizontaal gaat. Het kan anders...

Persoonlijk zou ik het zo doen : INTERACTIEF

1. Geef uw naam in : GM
2. Kies uw dialect : Vlaams
3. Geef uw bestemming : Naar huis (da's een voorkeuze die ingegeven is, je kan het bezwaarlijk een favoriet noemen. Het Café "De rooie lamp" zet ik om begrijpelijke reden niet standaard bij mijn favorieten. Mevrouw rijd ook met de auto. Niet dat ze de GPS kan gebruiken, maar je weet maar nooit - better safe then sorry - denk ik altijd)
Maar we wijken af.

We zijn vertrokken :
Mevrouw GPS: Aan het volgende kruispunt moete rechts afslaan
Oeps: rechtdoor gereden
Mevrouw GPS : Gijse kemel ik heb gezegd rechts, zijde doof ofwa?
Ik : Dimmen bitch !
Mevrouw GPS : Allé sla hier dan af naar rechts
Ik : Ik kan niet afslaan, onderbroken
Mevrouw GPS : Zeg vent kunde daar nu echt nie door?
Ik : neenk
Mevrouw GPS : Enfin, draait u om en rijd terug. Probeert morgen nog es, misschien kunt ge er dan door.
Ik via GSM : "Sorry tante Trees, 'k zal morgen uw PC komen repareren."

Interactiviteit tussen GPS en chauffeur. Dat zou dus hét alternatief zijn. Stel je voor dat je na een avond stappen een nog zattere stem kan kiezen dan de uwe en tijdens het huiswaarts keren lustig zatte praat kan zitten verkopen en de stem in de GPS u er attent op maakt dat we hier linksaf moeten omdat het café in die straat nog open is. Uitgaan wordt zowaar leuk ook al ben je alleen.
Of nog beter : voor de vrouwen : "schakel nu in tweede schat, derde, vierde.... neenee! da's de achteruit hé sjoeke. Pas op daar staat een agent, je moet stoppen die staat niet gewoon naar u te zwaaien hé..."

De mogelijkheden zijn ongelimiteerd. Mijn oproep naar de GPS software makers : Maak het ding interactief en rijden wordt nog plezanter. Zolang we maar op de goede weg blijven dan zijn GPS en MP tevreden.
Technologie maakt het leven toch simpel en aangenamer.