donderdag, oktober 26, 2006

Writers Block

Dan onderhoud je een blog en heb je ineens geen inspiratie meer.

Het zal je maar overkomen.

Tijd dus voor een diepgaand onderzoek en de resultaten waren van dien aard dat ik gelijk twee maand niet meer durfde te schrijven. Hoe meer ik nadenk over deze blog hoe erger het wordt. Ik realiseer me dat ik eigelijk niks zinnig te vertellen heb. Het is dan ook beter dat ik gewoon niks nedertyp zolang er niks interessants gebeurt.

Maar er is beterschap: Ik neem weer regelmatig de bus. Weer mensen die ik van haar noch pluimen ken maar die mogelijk elk een eigen verhaal hebben. Ik vraag hen niet hun verhaal te vertellen maar ik denk dan na over wat hun verhaal zou kunnen zijn. Of mijn fantasieën ook de werkelijkheid benaderen is maar zeer de vraag. Het zou pas echt eng worden mocht mijn fantasie overeenkomen met het verhaal. Langs de andere kant zou ik er een bijverdienste bijhebben : Helderziende.

Nu sta ik nogal sceptisch tegenover het paranormale gedoe maar als het opbrengt wil ik gerust mijn mening her(helder)zien. Stel je voor : Ik helderziende...

Ik richt dan een donkere kamer in met een tafeltje en een boek kaarten. Niet zo van die tarrotkaarten, want dat doet iedereen al. Nee een gewone boek kaarten met hartenzot, klaverenheer en pijkenvrouw en mijn echtgenote (Koeketiene).

U komt dan binnen en gaat recht tegenover mij zitten. Ik sluit mijn ogen en begin rare geluiden te maken. Dat is niet moeilijk. Rare geluiden maken is mijn specialiteit. Ik leg mijn kaarten op tafel en begin mijn relaas : Ik zie in de nabije toekomst dat u een bijzonder aangename verrassing te wachten staat, maar ik kan niet goed zien de welke. Verder zal u deze winter een griepje te pakken krijgen. Hoe erg het zal zijn kan ik niet goed zien. Nieuwjaar valt dit jaar op 1 januari en het jaar nadien zal er één dag meer moeten gewerkt worden. Kortom als u vatbaar bent voor dit gezeik dan bent u zowiezo rijp voor de psychiatrie. Zeker als u bij mij langs zou komen. Na een kwartier zou ik dan badend in het zweet mijn ogen weer openen en u met enige aandrang doch vriendelijk verzoeken mij alleen te laten doch niet zonder eerst enkele euro's neer te tellen. Het tarief ligt redelijk laag : 100 euries per sessie. Voor familie en vrienden geef ik een korting van 50%. Ook groepstarief is mogelijk. Groepen vanaf 10 man betalen 75 Euro per man. Groepen vanaf 10 vrouwen kunnen voor 60 euro voorzien worden van een visie op hun toekomst. Een suplement wordt aangerekend wanneer de gemiddelde leeftijd van de groep de 60 nadert.
Mannen met een klak komen er niet in. Nog voor geen 200 euro.

Ik kan nu wel lachen met het paranormale maar helemaal zeker ben ik er toch ook niet van. Ik heb tijdens mijn jeugdige tijden ooit eens geesten opgeroepen in groep. Was het nu massapsychose of niet maar helemaal koosjer was dat toch niet hoor. Op de vraag "Is er iemand? Antwoord..." sloeg de deur dicht.
Ons groepje was meteen gehalveerd.
Toen het glas begon te schuiven werd het helemaal te gek voor woorden en wanneer de laaste held lijkbleek de ruimte had verlaten bleek de organisator van het spektakel alles goed uitgekiend te hebben en goed voorbereid.
Alleen dat van de deur kon hij niet echt verklaren.

De deugniet...

Ik vraag mij eigelijk af : Is er meer? Is er een andere dimensie? Bestaat het parallel universum en wat of wie ben ik daar?
Fantast die ik ben weet ik gewoon dat in het parallel universum ik een rijke, knappe kerel ben met zeven auto's, twee privé jets en in elke stad een maitresse. Maar hoe snel ook die gedachte in mij opkomt hoe snel ook de gedachte opkomt dat ik evengoed een verschoppeling van de maatschappij zou kunnen zijn die onder een brug op een bank slaapt en enkel de kleren die ik aan heb mijn enige bezit mag noemen.

Het beste is enkel te denken aan dit universum, deze dimensie. 't Is zoal erg genoeg dat ik mij zou gaan bezighouden met wie ik ben in een 'iets' dat mogelijk niet eens bestaat.

Blijft gewoon nog het probleem : Writers Block. Ik heb er nog steeds last van. Totaal geen inspiratie. Wat moet er van deze blog worden. Hopelijk keert mijn muze snel terug uit haar zomervakantie zodat we er weer tegenaan kunnen. Het is gewoon niet eerlijk : Ik heb recht op 20 dagen vakantie per werkjaar. Mijn muze heeft er ondertussen zo goed als drie maand congé opzitten. Als ze niet snel terug is mag ze gaan stempelen en zet ik een jobadvertentie in de krant.

PS: Moet je nu wat weten ? Ik zou dit tekstje gaan posten, krijg ik dit te zien :
"Down for Maintenance
Blogger is temporarily unavailable due to planned maintenance.
This maintenance will last 1 hour from 2 pm to 3 pm (PDT)"
Pffff... De hele wereld, muze incluis, is tegen mij. It's as simple as that.