Dit word zowaar het kortste artikel in deze blog. Ik zou er een boompje over kunnen gaan opzetten maar ga dat nu eens niet doen. Laat ons zeggen dat het enkel een kwestie is van klemtonen leggen.
woensdag, maart 29, 2006
Geen commentaar
Dit word zowaar het kortste artikel in deze blog. Ik zou er een boompje over kunnen gaan opzetten maar ga dat nu eens niet doen. Laat ons zeggen dat het enkel een kwestie is van klemtonen leggen.
maandag, maart 27, 2006
Klachten
Ik heb klachten gekregen. Ik zou bijna zeggen eindelijk.
Van wie kreeg ik klachten?
Van de vrouwen.
Waarover gingen de vrouwen klagen?
Technology for the people.
Wat was hun probleem?
De waarheidsgetrouwe weergave van de technology in vergelijking met de omgang hiermee door vrouwen.
Hebben ze gelijk?
Zoals gewoonlijk ... JA !
Waarom hebben ze gelijk?
Omdat het vrouwen zijn... en omdat ze altijd gelijk hebben... Iedereen zegt het... Vooral zijzelf.
Wat doen we eraan?
Niks. De dames die toegang hebben tot deze blog zijn oud en wijs genoeg om de “misvattingen” die zijn menen te lezen in een stukje te weerleggen.
Gaan ze dat doen? Met klinkende argumenten aan komen zetten om mij grove leugens te weerleggen?
We zullen zien.
Kan ik niks schrijven waarbij de vrouw wat positiever uit de verf komt?
Mogelijk wel. Maar mijn ervaring met strijken, koken en wassen is niet van dien aard dat ik daar 10 zinnige lijnen tekst over kan verzinnen. Het zou toch weer eindigen in een “wij mannen kunnen dat ook” gedoe en dan zijn we nog even ver van huis.
Hoe zit het met de toekomst van deze blog dan?
Het zit snor en dat van die snor is dan weer niet discriminerend bedoeld. Ik wil met deze uitdrukking de mannelijkheid weer niet profileren. Er zijn vrouwen genoeg met een snor. Niet in mijn directe omgeving of toch niet dat ik het heb kunnen vaststellen.
Dus je kan al het bovenstaande als volgt samenvatten: Het is nu aan hen. Laat ze ook eens iets schrijven wanneer ze gedaan hebben met hun strijk of de afwas. Want dat kunnen ze heel goed. Ik leg hierbij nadrukkelijk de nadruk op het feit dat ze dat heel goed kunnen. Ik heb namelijk geen zin om heel de week zelf mijn was, strijk, afwas te doen of zelf mijn potje te koken.
Ga ik nu nog schrijven over de vrouwen?
Natuurlijk want ze hebben niet liever. Het feit dat ze reageren zegt trouwens genoeg : ik ben populair bij de vrouwen en alle mannelijke lezers zullen bij deze vaststelling stikjaloers zijn. Whoehoe !!!
Van wie kreeg ik klachten?
Van de vrouwen.
Waarover gingen de vrouwen klagen?
Technology for the people.
Wat was hun probleem?
De waarheidsgetrouwe weergave van de technology in vergelijking met de omgang hiermee door vrouwen.
Hebben ze gelijk?
Zoals gewoonlijk ... JA !
Waarom hebben ze gelijk?
Omdat het vrouwen zijn... en omdat ze altijd gelijk hebben... Iedereen zegt het... Vooral zijzelf.
Wat doen we eraan?
Niks. De dames die toegang hebben tot deze blog zijn oud en wijs genoeg om de “misvattingen” die zijn menen te lezen in een stukje te weerleggen.
Gaan ze dat doen? Met klinkende argumenten aan komen zetten om mij grove leugens te weerleggen?
We zullen zien.
Kan ik niks schrijven waarbij de vrouw wat positiever uit de verf komt?
Mogelijk wel. Maar mijn ervaring met strijken, koken en wassen is niet van dien aard dat ik daar 10 zinnige lijnen tekst over kan verzinnen. Het zou toch weer eindigen in een “wij mannen kunnen dat ook” gedoe en dan zijn we nog even ver van huis.
Hoe zit het met de toekomst van deze blog dan?
Het zit snor en dat van die snor is dan weer niet discriminerend bedoeld. Ik wil met deze uitdrukking de mannelijkheid weer niet profileren. Er zijn vrouwen genoeg met een snor. Niet in mijn directe omgeving of toch niet dat ik het heb kunnen vaststellen.
Dus je kan al het bovenstaande als volgt samenvatten: Het is nu aan hen. Laat ze ook eens iets schrijven wanneer ze gedaan hebben met hun strijk of de afwas. Want dat kunnen ze heel goed. Ik leg hierbij nadrukkelijk de nadruk op het feit dat ze dat heel goed kunnen. Ik heb namelijk geen zin om heel de week zelf mijn was, strijk, afwas te doen of zelf mijn potje te koken.
Ga ik nu nog schrijven over de vrouwen?
Natuurlijk want ze hebben niet liever. Het feit dat ze reageren zegt trouwens genoeg : ik ben populair bij de vrouwen en alle mannelijke lezers zullen bij deze vaststelling stikjaloers zijn. Whoehoe !!!
zondag, maart 26, 2006
Het huisdier
Bijna iedereen heeft wel een huisdier. Een hond, kat, konijn, cavia, fret, kanarievogel, papegaai, slang, rat, vogelspin, goudvis, hangbuikzwijn en ga zo maar door.
't Mag voor mijn part een olifant zijn. U doet maar.
De meeste van die dieren vragen niet veel aandacht. Een goudvis heeft alleen proper water nodig en op gepaste tijden enkele vlokken aangepast voedsel. Ik wil de eerste nog tegenkomen die vrolijk een blokje omgaat met een bokaal met inhoud.
Ook de kanarie laat u beter niet uit. De kans dat het beestje dan "arrivederci dude" denkt is niet denkbeeldig. De mogelijkheid dat Pietje terugkeert na zijn uitje is zo goed als onbestaande. Zo'n gele kanarie valt nu eenmaal op in een boom en Minoe de kat van de buren laat zo'n dessertje zeker niet aan haar neus voorbijgaan. Om diezelfde reden laat je ook beter Coco niet het vrije luchtruim kiezen al zal die wel van zich afbijten wanneer Minoe haar instinct de bovenhand haalt. Wie die strijd zal winnen is puur gokken maar gelijk wie het pleit wint zal niet ongeschonden uit de strijd terugkeren. Als je de poes van de buren ziet passeren met een oor minder en een stuk van d'r staart kwijt dan is Coco op stap geweest.
Als u niet happig bent op visite dan is een slang (zo groot mogelijk) of een vogelspin het ideale huisdier. Zolang het beestje in het terrarium verblijft is er meestal niks aan de hand. Wanneer je bezoeker zegt: "Schoon beest..zolang het achter glas zit." kan u daarop gevat, met enige naar paniek neigende verwondering, antwoorden in de trant van: "Shit waar is nummer twee naartoe?!" Wedden dat uw bezoek niet lang zal blijven?
Veel mensen hebben een kat. Sommige meerdere en nog anderen teveel katten. Poezen zijn slimme intelligente dieren die hun plan trekken. Ze komen hooguit eens langsdraven wanneer ze willen gestreeld worden. Voor de rest op tijd lekker eten en een properen kattenbak. Hun extraatjes vangen ze wel zelf. Pietje van de buren bijvoorbeeld.
Wie kent er nu niemand met een hond? Een van de grootste vervuilers van stoep, grasplein en parkpaden. Ik heb nog nooit in een vogelstront getrapt of een poezenvijg. Een hondedrol daarentegen. Mocht elke hondedrol die al aan mijn zolen heeft geplakt een briefje van 10 Euro zijn, ik was stinkend rijk. Nu enkel stinkend... Zo'n hond heeft de natuurlijke drang om zijn territorium af te bakenen. Geen paaltje of boompje is veilig. Nu honden zijn dom. Mocht ik een hond zijn ik pakte het anders aan. Stel je eens voor dat je elke dag je tuin moet rondlopen om je territorium af te bakenen. Da's toch vermoeiend en zoals je weet ben ik rap moe. Ik zou mijn territorium heel groot kunnen maken en toch niet te ver hoeven wandelen. Was ik een hond dan heette ik liefst Fifi. Fifi -ik dus- zou dan met baasje naar de parking van de plaatselijke supermarkt gaan en daar tegen elk voertuig mijn vlagje placeren. Stel je voor: al die voertuigen zullen later weer verder rijden. Kun je nagaan welk een territorium ik ga hebben? Kilometers! Vierkante kilometers groot om precies te zijn. Je zou deze gedachtengang kunnen doortrekken en naar Zaventem trekken en daar dan je gevoeg doen tegen een 747 of Airbus. Piepel: Ai woeld roel de wurld !!! Je zou in het najaar ook elke trekvogel kunnen vergasten op een reukmerk. Dat is dan weer te ver gezocht want vogels zitten in bomen en honden kunnen niet klimmen. Je kan altijd een joint venture aangaan met Minoe en afspreken dat zij de vogeltjes in goeie staat aflevert in ruil voor het één of ander waar zij dan weer happig op is. Ik zou dus inderdaad een slimme hond zijn.
Waar ik dan weer simpel van wordt, dierenvriend zijnde, zijn de mensen die hun dier achterlaten. Bij honden is het moeilijker geworden vanwege de chip die onderhuids word aangebracht. Dat is dus een goeie zaak.
Maar de plaatselijke vijvers en waterlopen ter stede zitten thans vol met waterschildpadden. U kent ze wel: die groene kleine lieve diertjes die rondzwemmen in een bakje op de vensterbank. Diezelfde groene kleintjes vind je ook soms terug in de kattenbak. Minoe haar fout of zal ik zeggen instincten. Die rakkertjes worden groot. Heel groot en dan word dat bakje te klein, veel te klein en dan moet dat beest eruit en liefst zo snel mogelijk. De plee is dan niet de oplossing aangezien je hem toch niet doorgespoeld krijgt wegens afvoer te smal. De plaatselijke vijver dan maar. De kans dat je vis vangt wanneer je gaat vissen is tegenwoordig veel kleiner dan de kans dat je zo'n schildpad aan de haak hebt. Die kerels hebben nu eenmaal geen natuurlijke vijanden. Wanneer een reiger de keus heeft uit een vis of een ding dat hij eerst nog moet uitpakken dan weet je het wel. De lokale snoek zwemt ook een blokje om wanneer zo'n schildpad komt aanzwemmen: één keer in gebeten en 14 dagen op dieet gesteld wegens tanden kwijt. Waar u als particulier niet in slaagt lukt wel in de vrije natuur: gezinsuitbreiding. Binnen de kortste keren heb je een ware plaag. Soep iemand?
De vraag is altijd wat doe je met een dier dat je om één of andere (drog)reden niet meer kan thuishouden. Het asiel is een oplossing. Ik zie mij daar al staan met Amedee de waterschildpad. Het beste wat u naar mijn bescheiden mening kan doen is u eerst eens afvragen wat er gaat gebeuren als het huisdier gaat groeien. Kan je het dan nog de baas, ga je nog plek hebben? Wanneer je een huisdier wil ga dan niet impulsief te werk maar slaap er een nachtje over alvorens de beslissing te nemen. Een dier is geen meubelstuk en heeft aandacht nodig, voedsel, kortom het dier heeft u nodig. Stel jezelf enkele vragen en kies al naargelang het antwoord het juiste dier.
1. Ik hou van wandelen : een hond
2. Ik hou van zwemmen : een vis of waterschildpad
3. Ik haat vogels en muizen : een kat
4. Ik hou van gezang : een kanarie
5. Apenootjes zijn lekker : een papegaai (of eigelijk niet want dan eet je zijn eten op)
6. Mijn echtgeno(o)t(e) spreekt niet meer tegen mij : een papegaai
7. Geen vliegen in huis : een spin
8. Geen spinnen in huis : een vlieg (sorry 't kwam gewoon in mij op)
9. Aan grasmaaien heb ik een hekel : een Konijn
10. Ik haat konijnen en grasmaaien : een cavia
11. Mijn buurmans moestuintje hangt mijn voeten uit : meerdere konijnen of cavia's
12. Mijn konijn of cavia hangt mijn voeten uit : een (wurg)slang
13. Ik hou van avontuur : een gifslang
14. I feel the need for speed : Een tijger (voor in je tank)
15. Hou je van een eitje bij 't ontbijt : een kip
16. Kippenboutjes zijn het van het : kippen die geen eieren meer (willen/kunnen)* leggen
()* Schrappen wat niet van toepassing is
17. Ik wil niet de lelijkste zijn bij ons thuis : een varken (hierbij wil ik mij bij deze ook meteen verontschuldigen bij de vzw 'Varkens thuis')
18. Mensen komen steeds langs om een hapje mee te eten, de profiteurs : Kakkerlakken.
19. Ik vergeet mijn knaagdieren eten te geven : een computermuis
20. Ik ben een fervent doe het zelver : een zwaluw (of andere trekvogel)
21. Ik trek er graag op uit in de natuur : een paard
22. Ik heb een boon voor een tuin met reliëf : een mol
23. Ik word graag gedomineerd : een vrouw
24. Ik kom graag tot rust : een aquarium met vissen
25. Ik kom graag tot diepe rust : een aquarium zonder vissen
26. Intelligentie is voor mij belangrijk bij een dier : een walvis
27. Ik kan mij niet voorstellen dat ik een walvis zou nemen : ik ook niet maar 't is een intelligent dier hoe dan ook
28. Ik hou van veel lichaamsbeweging : vlooien
29. Ik leef voor mijn werk : een ezel
30. Ik trek er graag op uit in de natuur maar heb hoogtevrees : een pony
Dit overzichtje zou u toch al een eind op weg moeten helpen in uw zoektocht naar een geschikte levensgezel. Ik wil hier wel benadrukken dat een huisdier op generlei wijze uw echtgeno(o)t(e) vervangt. Het kan niet de bedoeling zijn dat u een huisdier neemt ter vervanging van een reeds aanwezige levensgezel. Deze blog is trouwens ook niet verantwoordelijk voor echtelijke twisten die zouden ontstaan wanneer u thuiskomt met een huisdier waarvan uw partner prompt de gordijnen in klimt, een zenuwtoeval krijgt of meteen de valiezen pakt. Dit is uiteraard volledig uw eigen verantwoordelijkheid. Heeft de aanschaf van een huisdier uw leven aangenamer gemaakt dan hoor ik dat graag. Indien dit huisdier uw gezondheid ondermijnd dan blijf ik liever in het ongewisse. Een goed gekozen huisdier maakt het leven niet simpeler maar wel leuker.
't Mag voor mijn part een olifant zijn. U doet maar.
De meeste van die dieren vragen niet veel aandacht. Een goudvis heeft alleen proper water nodig en op gepaste tijden enkele vlokken aangepast voedsel. Ik wil de eerste nog tegenkomen die vrolijk een blokje omgaat met een bokaal met inhoud.
Ook de kanarie laat u beter niet uit. De kans dat het beestje dan "arrivederci dude" denkt is niet denkbeeldig. De mogelijkheid dat Pietje terugkeert na zijn uitje is zo goed als onbestaande. Zo'n gele kanarie valt nu eenmaal op in een boom en Minoe de kat van de buren laat zo'n dessertje zeker niet aan haar neus voorbijgaan. Om diezelfde reden laat je ook beter Coco niet het vrije luchtruim kiezen al zal die wel van zich afbijten wanneer Minoe haar instinct de bovenhand haalt. Wie die strijd zal winnen is puur gokken maar gelijk wie het pleit wint zal niet ongeschonden uit de strijd terugkeren. Als je de poes van de buren ziet passeren met een oor minder en een stuk van d'r staart kwijt dan is Coco op stap geweest.
Als u niet happig bent op visite dan is een slang (zo groot mogelijk) of een vogelspin het ideale huisdier. Zolang het beestje in het terrarium verblijft is er meestal niks aan de hand. Wanneer je bezoeker zegt: "Schoon beest..zolang het achter glas zit." kan u daarop gevat, met enige naar paniek neigende verwondering, antwoorden in de trant van: "Shit waar is nummer twee naartoe?!" Wedden dat uw bezoek niet lang zal blijven?
Veel mensen hebben een kat. Sommige meerdere en nog anderen teveel katten. Poezen zijn slimme intelligente dieren die hun plan trekken. Ze komen hooguit eens langsdraven wanneer ze willen gestreeld worden. Voor de rest op tijd lekker eten en een properen kattenbak. Hun extraatjes vangen ze wel zelf. Pietje van de buren bijvoorbeeld.
Wie kent er nu niemand met een hond? Een van de grootste vervuilers van stoep, grasplein en parkpaden. Ik heb nog nooit in een vogelstront getrapt of een poezenvijg. Een hondedrol daarentegen. Mocht elke hondedrol die al aan mijn zolen heeft geplakt een briefje van 10 Euro zijn, ik was stinkend rijk. Nu enkel stinkend... Zo'n hond heeft de natuurlijke drang om zijn territorium af te bakenen. Geen paaltje of boompje is veilig. Nu honden zijn dom. Mocht ik een hond zijn ik pakte het anders aan. Stel je eens voor dat je elke dag je tuin moet rondlopen om je territorium af te bakenen. Da's toch vermoeiend en zoals je weet ben ik rap moe. Ik zou mijn territorium heel groot kunnen maken en toch niet te ver hoeven wandelen. Was ik een hond dan heette ik liefst Fifi. Fifi -ik dus- zou dan met baasje naar de parking van de plaatselijke supermarkt gaan en daar tegen elk voertuig mijn vlagje placeren. Stel je voor: al die voertuigen zullen later weer verder rijden. Kun je nagaan welk een territorium ik ga hebben? Kilometers! Vierkante kilometers groot om precies te zijn. Je zou deze gedachtengang kunnen doortrekken en naar Zaventem trekken en daar dan je gevoeg doen tegen een 747 of Airbus. Piepel: Ai woeld roel de wurld !!! Je zou in het najaar ook elke trekvogel kunnen vergasten op een reukmerk. Dat is dan weer te ver gezocht want vogels zitten in bomen en honden kunnen niet klimmen. Je kan altijd een joint venture aangaan met Minoe en afspreken dat zij de vogeltjes in goeie staat aflevert in ruil voor het één of ander waar zij dan weer happig op is. Ik zou dus inderdaad een slimme hond zijn.
Waar ik dan weer simpel van wordt, dierenvriend zijnde, zijn de mensen die hun dier achterlaten. Bij honden is het moeilijker geworden vanwege de chip die onderhuids word aangebracht. Dat is dus een goeie zaak.
Maar de plaatselijke vijvers en waterlopen ter stede zitten thans vol met waterschildpadden. U kent ze wel: die groene kleine lieve diertjes die rondzwemmen in een bakje op de vensterbank. Diezelfde groene kleintjes vind je ook soms terug in de kattenbak. Minoe haar fout of zal ik zeggen instincten. Die rakkertjes worden groot. Heel groot en dan word dat bakje te klein, veel te klein en dan moet dat beest eruit en liefst zo snel mogelijk. De plee is dan niet de oplossing aangezien je hem toch niet doorgespoeld krijgt wegens afvoer te smal. De plaatselijke vijver dan maar. De kans dat je vis vangt wanneer je gaat vissen is tegenwoordig veel kleiner dan de kans dat je zo'n schildpad aan de haak hebt. Die kerels hebben nu eenmaal geen natuurlijke vijanden. Wanneer een reiger de keus heeft uit een vis of een ding dat hij eerst nog moet uitpakken dan weet je het wel. De lokale snoek zwemt ook een blokje om wanneer zo'n schildpad komt aanzwemmen: één keer in gebeten en 14 dagen op dieet gesteld wegens tanden kwijt. Waar u als particulier niet in slaagt lukt wel in de vrije natuur: gezinsuitbreiding. Binnen de kortste keren heb je een ware plaag. Soep iemand?
De vraag is altijd wat doe je met een dier dat je om één of andere (drog)reden niet meer kan thuishouden. Het asiel is een oplossing. Ik zie mij daar al staan met Amedee de waterschildpad. Het beste wat u naar mijn bescheiden mening kan doen is u eerst eens afvragen wat er gaat gebeuren als het huisdier gaat groeien. Kan je het dan nog de baas, ga je nog plek hebben? Wanneer je een huisdier wil ga dan niet impulsief te werk maar slaap er een nachtje over alvorens de beslissing te nemen. Een dier is geen meubelstuk en heeft aandacht nodig, voedsel, kortom het dier heeft u nodig. Stel jezelf enkele vragen en kies al naargelang het antwoord het juiste dier.
1. Ik hou van wandelen : een hond
2. Ik hou van zwemmen : een vis of waterschildpad
3. Ik haat vogels en muizen : een kat
4. Ik hou van gezang : een kanarie
5. Apenootjes zijn lekker : een papegaai (of eigelijk niet want dan eet je zijn eten op)
6. Mijn echtgeno(o)t(e) spreekt niet meer tegen mij : een papegaai
7. Geen vliegen in huis : een spin
8. Geen spinnen in huis : een vlieg (sorry 't kwam gewoon in mij op)
9. Aan grasmaaien heb ik een hekel : een Konijn
10. Ik haat konijnen en grasmaaien : een cavia
11. Mijn buurmans moestuintje hangt mijn voeten uit : meerdere konijnen of cavia's
12. Mijn konijn of cavia hangt mijn voeten uit : een (wurg)slang
13. Ik hou van avontuur : een gifslang
14. I feel the need for speed : Een tijger (voor in je tank)
15. Hou je van een eitje bij 't ontbijt : een kip
16. Kippenboutjes zijn het van het : kippen die geen eieren meer (willen/kunnen)* leggen
()* Schrappen wat niet van toepassing is
17. Ik wil niet de lelijkste zijn bij ons thuis : een varken (hierbij wil ik mij bij deze ook meteen verontschuldigen bij de vzw 'Varkens thuis')
18. Mensen komen steeds langs om een hapje mee te eten, de profiteurs : Kakkerlakken.
19. Ik vergeet mijn knaagdieren eten te geven : een computermuis
20. Ik ben een fervent doe het zelver : een zwaluw (of andere trekvogel)
21. Ik trek er graag op uit in de natuur : een paard
22. Ik heb een boon voor een tuin met reliëf : een mol
23. Ik word graag gedomineerd : een vrouw
24. Ik kom graag tot rust : een aquarium met vissen
25. Ik kom graag tot diepe rust : een aquarium zonder vissen
26. Intelligentie is voor mij belangrijk bij een dier : een walvis
27. Ik kan mij niet voorstellen dat ik een walvis zou nemen : ik ook niet maar 't is een intelligent dier hoe dan ook
28. Ik hou van veel lichaamsbeweging : vlooien
29. Ik leef voor mijn werk : een ezel
30. Ik trek er graag op uit in de natuur maar heb hoogtevrees : een pony
Dit overzichtje zou u toch al een eind op weg moeten helpen in uw zoektocht naar een geschikte levensgezel. Ik wil hier wel benadrukken dat een huisdier op generlei wijze uw echtgeno(o)t(e) vervangt. Het kan niet de bedoeling zijn dat u een huisdier neemt ter vervanging van een reeds aanwezige levensgezel. Deze blog is trouwens ook niet verantwoordelijk voor echtelijke twisten die zouden ontstaan wanneer u thuiskomt met een huisdier waarvan uw partner prompt de gordijnen in klimt, een zenuwtoeval krijgt of meteen de valiezen pakt. Dit is uiteraard volledig uw eigen verantwoordelijkheid. Heeft de aanschaf van een huisdier uw leven aangenamer gemaakt dan hoor ik dat graag. Indien dit huisdier uw gezondheid ondermijnd dan blijf ik liever in het ongewisse. Een goed gekozen huisdier maakt het leven niet simpeler maar wel leuker.
zaterdag, maart 25, 2006
Technology for People
Jups, technologie is er om uw en eigelijk vooral mijn leven makkelijker, aangenamer en eenvoudiger te maken. De hedendaagse technologie zorgt ervoor dat ingewikkelde taken supereenvoudig worden.
Daarbij hebben ze jammergenoeg geen rekening gehouden met vrouwen.
Zo heb je op de afstandsbediening van je televisie meerdere mogelijkheden om je toestel stiller of luider te zetten, van zender te veranderen en meer van dat fraais. Vrouwen slagen er steeds in om zo'n, voor mannen eenvoudige opdracht, steeds te verknoeien. Geef een vrouw een afstandsbediening in haar handen en binnen de kortste keren is je TV ontregeld. Eerlijk toegegeven, ze worden er wel slimmer op...om hun foutje te verdoezelen. Ofwel hebben de kinderen het gedaan ofwel spelen ze de vermoorde onschuld in de trant van :"Ik zette de tv aan en zie...helemaal ontregeld."
Als man moet je dat dan maar weer eens allemaal in orde maken. Da's meestal een zware opdracht omdat mevrouw ook zelf al enkele pogingen had ondernomen.
Vraag ook nooit aan een vrouw om een programma op te nemen op video of -god beware me- de DVD recorder. Gegarandeerd zal de actiefilm, die je dolgraag wou zien, zich niet op het bedoelde medium bevinden.
Nu is er de computer. Een wonder van technologie maar jammergenoeg niet women proof. Hij zorgt ervoor dat alles naar behoren functioneert, zij zorgt er dan weer voor dat alles binnen de dag weer om zeep is. Neen lieve schat een virusscanner heb je wel degelijk nodig op je Windows PC, die hoef je niet uit te zetten of de desinstalleren. Dat kunnen ze dan weer wel: desinstalleren. Wat een systeembeheerder een halve dag vraagt, fixen zij dan weer in enkele minuten. Ik ben er nog niet achter hoe ze dat doen maar ze doen het wel. MSN is ook zo'n uitvinding voor vrouwen. Hadden ze op zondag een leuk koffiekransje achter de rug, dan doen ze de rest van de week rustig verder via MSN. Smiley hier, Wink daar...het houd niet op. Dat ze tijdens hun MSN sessie dan ook de hele familie willen betrekken gaat al helemaal mijn petje te boven. Al na vijf seconden MSN'en is uw hele familiale toestand wereldkundig gemaakt via de server. En dan gebeurt het weer: het is om zeep en jij, als man zijnde, kunt weer aan de slag: twee uur werk en een pak frustraties later is het probleem opgelost. Tien minuten onder deskundige bediening van uw madam... enfin je snapt het wel.
De openbaring voor de vrouwen is het internet. Gelukkig voor de wereldbevolking is het creëren van een website net niet te eenvoudig gemaakt. Stel je voor dat 80% van de websites over breien, macramee, naaien, borduren, de strijk of de was zou gaan. Geef toe het zou voor ons mannen niet zo leuk meer zijn. Wij willen intressante sites zien ! De paniek die uitbreekt wanneer hun favoriete website plots niet bereikbaar lijkt. Alle hens ('t is te zeggen: u dus) aan dek. Gedaan met voetbal kijken. Hou maar op met kijken naar uw favoriete film. Netwerk instellingen controleren, computer herstarten. En proberen maar, trial and error. Dan blijkt het internetadresje dat mevrouw had ingetypt niet te kloppen : "Blont is niet me een T schat !"
E-mail is ook zoiets: het dient om bereichtjes door te sturen naar elkaar. Niet om het hele digitale fotoalbum van 2 gigabyte door te pompen inclusief alle tierlantijen, aanhangsels die je tegenwoordig in een mailtje tegenkomt. Dat was niet het gedachtengoed toen email is uitgevonden.
Nog zo'n hoogtechnologisch wonder is de GSM. De GSM is een functioneel toestel om bereikbaar te zijn op de meest onmogelijke momenten. Eigelijk is zo'n GSM het ideale controle middel voor mevrouw om te checken of manlief geen scheve schaats rijd. Maar toegegeven vrouwen gebruiken dit om hun MSN sessies tijdens het foerageren verder te zetten. Het mag wat kosten ook. Laat me wel 'n ding duidelijk stellen : Het lijkt wel een beetje op elkaar maar MSN en SMS zijn twee verschillende dingen hoor.
tingtangtoing...
Ik ben op de markt. verzend
plinplon
OK. verzend
tingtangtoing
Komt ge niet af? verzend
plinplon
Is er veel volk? verzend
tingtangtoing
Neen. verzend
plinplon
Binnen 10 minuten daar. verzend
tingtangtoing
OK verzend
plinplon
OK :-) verzend
tingtangtoing
:-) verzend
Heren: maak uw rekening maar !
Als u uw vrouw, vriendin of maitresse een GSM cadeau doet dan zeg je er best bij dat het niet de bedoeling is van om het eerst het belkrediet op te krijgen.
Hoe je het nu ook draait of keert : technologie is duur. Niet functioneel...wanneer het in handen valt van het zwakke geslacht. Technology for people is een prutsslogan. Het klopt niet. Technology for men ware beter geweest. Technology is Toys for boys !
Daarbij hebben ze jammergenoeg geen rekening gehouden met vrouwen.
Zo heb je op de afstandsbediening van je televisie meerdere mogelijkheden om je toestel stiller of luider te zetten, van zender te veranderen en meer van dat fraais. Vrouwen slagen er steeds in om zo'n, voor mannen eenvoudige opdracht, steeds te verknoeien. Geef een vrouw een afstandsbediening in haar handen en binnen de kortste keren is je TV ontregeld. Eerlijk toegegeven, ze worden er wel slimmer op...om hun foutje te verdoezelen. Ofwel hebben de kinderen het gedaan ofwel spelen ze de vermoorde onschuld in de trant van :"Ik zette de tv aan en zie...helemaal ontregeld."
Als man moet je dat dan maar weer eens allemaal in orde maken. Da's meestal een zware opdracht omdat mevrouw ook zelf al enkele pogingen had ondernomen.
Vraag ook nooit aan een vrouw om een programma op te nemen op video of -god beware me- de DVD recorder. Gegarandeerd zal de actiefilm, die je dolgraag wou zien, zich niet op het bedoelde medium bevinden.
Nu is er de computer. Een wonder van technologie maar jammergenoeg niet women proof. Hij zorgt ervoor dat alles naar behoren functioneert, zij zorgt er dan weer voor dat alles binnen de dag weer om zeep is. Neen lieve schat een virusscanner heb je wel degelijk nodig op je Windows PC, die hoef je niet uit te zetten of de desinstalleren. Dat kunnen ze dan weer wel: desinstalleren. Wat een systeembeheerder een halve dag vraagt, fixen zij dan weer in enkele minuten. Ik ben er nog niet achter hoe ze dat doen maar ze doen het wel. MSN is ook zo'n uitvinding voor vrouwen. Hadden ze op zondag een leuk koffiekransje achter de rug, dan doen ze de rest van de week rustig verder via MSN. Smiley hier, Wink daar...het houd niet op. Dat ze tijdens hun MSN sessie dan ook de hele familie willen betrekken gaat al helemaal mijn petje te boven. Al na vijf seconden MSN'en is uw hele familiale toestand wereldkundig gemaakt via de server. En dan gebeurt het weer: het is om zeep en jij, als man zijnde, kunt weer aan de slag: twee uur werk en een pak frustraties later is het probleem opgelost. Tien minuten onder deskundige bediening van uw madam... enfin je snapt het wel.
De openbaring voor de vrouwen is het internet. Gelukkig voor de wereldbevolking is het creëren van een website net niet te eenvoudig gemaakt. Stel je voor dat 80% van de websites over breien, macramee, naaien, borduren, de strijk of de was zou gaan. Geef toe het zou voor ons mannen niet zo leuk meer zijn. Wij willen intressante sites zien ! De paniek die uitbreekt wanneer hun favoriete website plots niet bereikbaar lijkt. Alle hens ('t is te zeggen: u dus) aan dek. Gedaan met voetbal kijken. Hou maar op met kijken naar uw favoriete film. Netwerk instellingen controleren, computer herstarten. En proberen maar, trial and error. Dan blijkt het internetadresje dat mevrouw had ingetypt niet te kloppen : "Blont is niet me een T schat !"
E-mail is ook zoiets: het dient om bereichtjes door te sturen naar elkaar. Niet om het hele digitale fotoalbum van 2 gigabyte door te pompen inclusief alle tierlantijen, aanhangsels die je tegenwoordig in een mailtje tegenkomt. Dat was niet het gedachtengoed toen email is uitgevonden.
Nog zo'n hoogtechnologisch wonder is de GSM. De GSM is een functioneel toestel om bereikbaar te zijn op de meest onmogelijke momenten. Eigelijk is zo'n GSM het ideale controle middel voor mevrouw om te checken of manlief geen scheve schaats rijd. Maar toegegeven vrouwen gebruiken dit om hun MSN sessies tijdens het foerageren verder te zetten. Het mag wat kosten ook. Laat me wel 'n ding duidelijk stellen : Het lijkt wel een beetje op elkaar maar MSN en SMS zijn twee verschillende dingen hoor.
tingtangtoing...
Ik ben op de markt. verzend
plinplon
OK. verzend
tingtangtoing
Komt ge niet af? verzend
plinplon
Is er veel volk? verzend
tingtangtoing
Neen. verzend
plinplon
Binnen 10 minuten daar. verzend
tingtangtoing
OK verzend
plinplon
OK :-) verzend
tingtangtoing
:-) verzend
Heren: maak uw rekening maar !
Als u uw vrouw, vriendin of maitresse een GSM cadeau doet dan zeg je er best bij dat het niet de bedoeling is van om het eerst het belkrediet op te krijgen.
Hoe je het nu ook draait of keert : technologie is duur. Niet functioneel...wanneer het in handen valt van het zwakke geslacht. Technology for people is een prutsslogan. Het klopt niet. Technology for men ware beter geweest. Technology is Toys for boys !
woensdag, maart 08, 2006
Met je koters de boer op
Het word weer lente, echt waar, ooit zal de zon eens een hele dag schijnen en de temperatuur van die orde zijn dat de dikke jas met een gerust geweten kan thuisgelaten worden.
Hopelijk ben je dan niet net in vakantie of is het net dan geen zondag. Klinkt waarschijnlijk wel een beetje contradictorisch maar als je verder leest ga je meteen begrijpen wat ik ermee bedoel.
Op die dagen is het risico namelijk zeer groot dat je met je kroost de wijde wereld in moet trekken. Waar ga je met de kinderen naartoe om hen een aangename middag te bieden?
De speeltuin met daaraan verbonden, ons heer beware me, een kinderboerderij.
Na een parking gevonden te hebben en een plaatsje op het lokaal terras is het zover: De kindjes vliegen erin en de papa’s, willen of niet, kunnen mee opdraven. Zo dat was dan je dag vakantie of weekend. Geen rust, de plicht roept.
Attractie nummer 1: De schommel.
Schommelen is leuk en als klein ventje deed ik niets liever. Nu zit mijn klein spruitje op de schommel en papa maar duwen. Het kan niet hoog genoeg gaan. Na je tien minuten lang de pleuris geduwd te hebben heeft de kleine er genoeg van en word de tocht verder gezet richting...
Attractie nummer 2 : De wipplank.
Kind aan de ene kant, pa aan de andere kant. Meer kinderen aan de ene kant zodat hun gewicht het uwe overtreft en je gaat de hoogte in. Leuk en tof. Tot die bende beslist om collectief af te stappen terwijl jij een paar meter boven de grond hangt. Weg is het evenwicht en de zwaartekracht neemt het over. Papa rolt onder luid gejuich en gelach van die kleine etterjes in het zand. Dan maar naar....
Attractie nummer 3 : De draaimolen.
Iedereen neemt plaats en pa is weer het slachtoffer die kan als een gek rondjes beginnen lopen de molen in de hand. “Sneller pa!” , “Allé jong pa, rapper!” Wanneer de snelheid die je hebt bereikt van dien aard is dat er enkele kindertjes in het rond gaan vliegen is het hoog tijd dat je de rem erop zet want dan gaat het echt te snel. Mooi zo alle kotertjes weer samengezocht. Eentje hing tussen de struiken, een ander in de boom en Marieke is sindsdien vermist. We kunnen niet snel genoeg naar....
Attractie nummer 4: De Schuif... Hola halt! “Papa ik moet naar het toilet!”
Kindertjes, gelijk waar ze zijn, moeten altijd naar het toilet. Papa (of mama) moeten dan mee want alleen durven ze niet. “Moeten er nog naar de plee?” Nope, niemand, dat valt mee.
Aangekomen aan de sanitaire voorzieningen kan je weer wat kleingeld gaan samengrabbelen want een mooie WC is een betalende WC.
Daar zijn we ook weer vanaf en opgelucht als ze is rent de kleine alvast richting de Schuif Af, Ritser, afschuiver, ... of hoe dat ding in de volksmond ook genoemd mag worden. Iedereen het trapje op. De eerste komt vlot naar beneden, de tweede ook. De derde staat bovenaan en de watervallen van Coo komen opzetten :”Ik durf niet!” De zeven wachtenden op de trap even evacueren en de kleine af de schuif af halen. De vierde vergeet dat hij een beetje moet afremmen aan het einde en maakt een sierlijke duikel in het zand. Heel het gezicht onder het zand en huilen maar. Resultaat: Pa kan weer de WC bezoeken en het zand, ondertussen al modder, er afwassen. Ja hoor een mooie wasbak is...een betalende wasbak. Weer een paar centen lichter. Als het aan dit tempo doorgaat en er steekt een ferme windvlaag op waai ik weg omdat ik van mijn ballast beroofd ben door die venijnige tante met haar bordje “Dank U - Voor de dienst” voor haar neus. Ik vraag me af welke dienst die eigelijk leveren buiten het u verlossen van je kleingeld? Ik heb nog nooit zo’n tante geweten die me vroeg of ze een handje moest helpen. Gesteld dat je dat zou willen natuurlijk want, met de beste wil van de wereld, Miss Belgiës zijn het toch ook niet echt. Dus ik trek zelf mijn plan wel.
De kindertjes zijn de speeltuin wat moe en ze willen een ijsje. Weeral kosten !
Kom papa we gaan naar de kinderboerderij. Weeral kosten ! Maar eerst moest broer nog plassen. Weer naar de WC. De WC dame begon mij al te kennen want ze tutoyeerde mij alsof ze mij al eeuwen kende.
Pa daar lopen de geitjes en daar de eenden, zie de kippen eten graan. Allemaal heel interessant maar waarom staan die kauwgumballenautomaten daar eigelijk. Aha : nootjes ! Voor 20 cent kan je niet sukkelen en de maag wil ook wat. Zonder dat de klein mannen het merken draaide ik een handvol nootjes en al knabbelend loop ik ze achterna. Lekker....
Zo’n kinderboerderij kan best groot zijn maar meestal ben je op een halfuurtje rond. Yes...nog wat nootjes draaien uit de automaat. Niemand niks gezien. Ik draai me om en stel vast dat de halve kinderboerderij zich verdrumt om bij mij te raken. Zijn die beesten nu helemaal gek geworden? Ik stap een beetje sneller maar die dingen blijven me achtervolgen. Help ! Een niet zo vriendelijk ogende bok heeft me te pakken, hij stompt me in mijn rug. Ik verdedig mij door al mijn munitie in zijn richting te mikken. Al zijn boerderijgenoten komen nu afgestormd. Nu heb ik het echt zitten, het angstzweet breekt mij uit. Raar maar waar maar ter hoogte van de plaats waar ik mijn nootjes dumpte houden ze halt en ze vreten mijn 20 cent aan noten zomaar op! Sukkels... ik heb er nog in mijn broekzak...haha...! Mieke geit had het ook in de mot en bleef mij achtervolgen. Ik mengde mij tussen de andere bezoekers maar Mieke geit ook. Ik koos eieren voor mijn geld en gooide Mieke geit de nootjes toe. Ik was er vanaf. Vooral van mijn nootjes.
Door al die commotie was ik de klein mannen uit het oog verloren. Die zaten al lang terug bij mama op het terras een tweede ijsje te verorberen. Ik ging dan ook maar richting terras met achter mij aan een stoet van hongerige kinderboerderijdieren. Zwetend plofte ik me in de laatste stoel die nog vrij was en bestelde mij een goeie frisse pint bier. Ik had ze verdiend. Ik had net Jurassic Park overleefd verdorie. De vriendelijke dienster had mijn pintje nog niet goed voor mijn neus gezet of de kindertjes sleurden mij alweer mee naar de speeltuin.
Tijd voor ronde twee.
Ronde twee ging heel wat sneller. Zusje hoefde niet lang te schommelen, de wipplank hebben we, mijn staartbeentje in gedachte, links laten liggen. Allemaal de draaimolen weer op en zwieren maar. Zoonlief kreeg zowat alle kleuren van de regenboog een een noodstop was noodzakelijk of de arme jongen kon zijn ijsje een tweede maal opeten.
Kinderen hebben een vervelende eigenschap: Wanneer jij het dan eindelijk leuk begint te vinden zijn zij het beu. Terug naar het terras dan maar.
We passeren voorbij het boerderijgedeelte. Toch nog een paar nootjes scoren uit de automaat. Nee niet weer ?!
Opnieuw alle pluim en ander vee achter mijn veren. Ik zal even brullen om ze wat schrik aan te jagen. Wentelwiekend loop ik de boerderij door met achter mij aan in volgorde, tien Kippen, twaalf eenden, vier ganzen, acht geiten, twee kalkoenen, een zwaan, een ezel en... een boer met riek (??!!) Ik heb van pure miserie dan maar weer mijn nootjes gedumpt om het vege lijf te redden. De boer maakte me duidelijk dat nootjes uit de automaat eigelijk dierenvoeder was om aan de beestjes te geven.
Handig om weten, dat zeggen ze me nu.
Heb uit pure frustratie de vrouw en de kindertjes van het terras gehaald en ben naar huis gegaan.
Achteraf bekeken was het eigelijk best gezellig zo tussen de dieren in de natuur. De kinderen waren heel rustig en lagen snel in bed. Ik had de beestjes mogen voederen. Akkoord het had me een half fortuin gekost maar ik hou nu eenmaal van dieren.
Nog achteraffer bekeken hebben die lieve schattige dieren mij gered. Had ik allemaal die nootjes zelf opgegeten dan was ik nu nog een groter fortuin armer aan Motilium. Ik heb, om die weinige nootjes sneller te verteren, een halve fles in mijn kas gegoten.
Tot slot: Ik vraag me eigelijk af wie mijn frisse pint bier heeft uitgedronken? Ik vermoed dat het Mieke geit was want die was als ik alles op een rijtje zet in geen verste vertes meer te bespeuren toen wij huiswaarts keerden.
Hopelijk ben je dan niet net in vakantie of is het net dan geen zondag. Klinkt waarschijnlijk wel een beetje contradictorisch maar als je verder leest ga je meteen begrijpen wat ik ermee bedoel.
Op die dagen is het risico namelijk zeer groot dat je met je kroost de wijde wereld in moet trekken. Waar ga je met de kinderen naartoe om hen een aangename middag te bieden?
De speeltuin met daaraan verbonden, ons heer beware me, een kinderboerderij.
Na een parking gevonden te hebben en een plaatsje op het lokaal terras is het zover: De kindjes vliegen erin en de papa’s, willen of niet, kunnen mee opdraven. Zo dat was dan je dag vakantie of weekend. Geen rust, de plicht roept.
Attractie nummer 1: De schommel.
Schommelen is leuk en als klein ventje deed ik niets liever. Nu zit mijn klein spruitje op de schommel en papa maar duwen. Het kan niet hoog genoeg gaan. Na je tien minuten lang de pleuris geduwd te hebben heeft de kleine er genoeg van en word de tocht verder gezet richting...
Attractie nummer 2 : De wipplank.
Kind aan de ene kant, pa aan de andere kant. Meer kinderen aan de ene kant zodat hun gewicht het uwe overtreft en je gaat de hoogte in. Leuk en tof. Tot die bende beslist om collectief af te stappen terwijl jij een paar meter boven de grond hangt. Weg is het evenwicht en de zwaartekracht neemt het over. Papa rolt onder luid gejuich en gelach van die kleine etterjes in het zand. Dan maar naar....
Attractie nummer 3 : De draaimolen.
Iedereen neemt plaats en pa is weer het slachtoffer die kan als een gek rondjes beginnen lopen de molen in de hand. “Sneller pa!” , “Allé jong pa, rapper!” Wanneer de snelheid die je hebt bereikt van dien aard is dat er enkele kindertjes in het rond gaan vliegen is het hoog tijd dat je de rem erop zet want dan gaat het echt te snel. Mooi zo alle kotertjes weer samengezocht. Eentje hing tussen de struiken, een ander in de boom en Marieke is sindsdien vermist. We kunnen niet snel genoeg naar....
Attractie nummer 4: De Schuif... Hola halt! “Papa ik moet naar het toilet!”
Kindertjes, gelijk waar ze zijn, moeten altijd naar het toilet. Papa (of mama) moeten dan mee want alleen durven ze niet. “Moeten er nog naar de plee?” Nope, niemand, dat valt mee.
Aangekomen aan de sanitaire voorzieningen kan je weer wat kleingeld gaan samengrabbelen want een mooie WC is een betalende WC.
Daar zijn we ook weer vanaf en opgelucht als ze is rent de kleine alvast richting de Schuif Af, Ritser, afschuiver, ... of hoe dat ding in de volksmond ook genoemd mag worden. Iedereen het trapje op. De eerste komt vlot naar beneden, de tweede ook. De derde staat bovenaan en de watervallen van Coo komen opzetten :”Ik durf niet!” De zeven wachtenden op de trap even evacueren en de kleine af de schuif af halen. De vierde vergeet dat hij een beetje moet afremmen aan het einde en maakt een sierlijke duikel in het zand. Heel het gezicht onder het zand en huilen maar. Resultaat: Pa kan weer de WC bezoeken en het zand, ondertussen al modder, er afwassen. Ja hoor een mooie wasbak is...een betalende wasbak. Weer een paar centen lichter. Als het aan dit tempo doorgaat en er steekt een ferme windvlaag op waai ik weg omdat ik van mijn ballast beroofd ben door die venijnige tante met haar bordje “Dank U - Voor de dienst” voor haar neus. Ik vraag me af welke dienst die eigelijk leveren buiten het u verlossen van je kleingeld? Ik heb nog nooit zo’n tante geweten die me vroeg of ze een handje moest helpen. Gesteld dat je dat zou willen natuurlijk want, met de beste wil van de wereld, Miss Belgiës zijn het toch ook niet echt. Dus ik trek zelf mijn plan wel.
De kindertjes zijn de speeltuin wat moe en ze willen een ijsje. Weeral kosten !
Kom papa we gaan naar de kinderboerderij. Weeral kosten ! Maar eerst moest broer nog plassen. Weer naar de WC. De WC dame begon mij al te kennen want ze tutoyeerde mij alsof ze mij al eeuwen kende.
Pa daar lopen de geitjes en daar de eenden, zie de kippen eten graan. Allemaal heel interessant maar waarom staan die kauwgumballenautomaten daar eigelijk. Aha : nootjes ! Voor 20 cent kan je niet sukkelen en de maag wil ook wat. Zonder dat de klein mannen het merken draaide ik een handvol nootjes en al knabbelend loop ik ze achterna. Lekker....
Zo’n kinderboerderij kan best groot zijn maar meestal ben je op een halfuurtje rond. Yes...nog wat nootjes draaien uit de automaat. Niemand niks gezien. Ik draai me om en stel vast dat de halve kinderboerderij zich verdrumt om bij mij te raken. Zijn die beesten nu helemaal gek geworden? Ik stap een beetje sneller maar die dingen blijven me achtervolgen. Help ! Een niet zo vriendelijk ogende bok heeft me te pakken, hij stompt me in mijn rug. Ik verdedig mij door al mijn munitie in zijn richting te mikken. Al zijn boerderijgenoten komen nu afgestormd. Nu heb ik het echt zitten, het angstzweet breekt mij uit. Raar maar waar maar ter hoogte van de plaats waar ik mijn nootjes dumpte houden ze halt en ze vreten mijn 20 cent aan noten zomaar op! Sukkels... ik heb er nog in mijn broekzak...haha...! Mieke geit had het ook in de mot en bleef mij achtervolgen. Ik mengde mij tussen de andere bezoekers maar Mieke geit ook. Ik koos eieren voor mijn geld en gooide Mieke geit de nootjes toe. Ik was er vanaf. Vooral van mijn nootjes.
Door al die commotie was ik de klein mannen uit het oog verloren. Die zaten al lang terug bij mama op het terras een tweede ijsje te verorberen. Ik ging dan ook maar richting terras met achter mij aan een stoet van hongerige kinderboerderijdieren. Zwetend plofte ik me in de laatste stoel die nog vrij was en bestelde mij een goeie frisse pint bier. Ik had ze verdiend. Ik had net Jurassic Park overleefd verdorie. De vriendelijke dienster had mijn pintje nog niet goed voor mijn neus gezet of de kindertjes sleurden mij alweer mee naar de speeltuin.
Tijd voor ronde twee.
Ronde twee ging heel wat sneller. Zusje hoefde niet lang te schommelen, de wipplank hebben we, mijn staartbeentje in gedachte, links laten liggen. Allemaal de draaimolen weer op en zwieren maar. Zoonlief kreeg zowat alle kleuren van de regenboog een een noodstop was noodzakelijk of de arme jongen kon zijn ijsje een tweede maal opeten.
Kinderen hebben een vervelende eigenschap: Wanneer jij het dan eindelijk leuk begint te vinden zijn zij het beu. Terug naar het terras dan maar.
We passeren voorbij het boerderijgedeelte. Toch nog een paar nootjes scoren uit de automaat. Nee niet weer ?!
Opnieuw alle pluim en ander vee achter mijn veren. Ik zal even brullen om ze wat schrik aan te jagen. Wentelwiekend loop ik de boerderij door met achter mij aan in volgorde, tien Kippen, twaalf eenden, vier ganzen, acht geiten, twee kalkoenen, een zwaan, een ezel en... een boer met riek (??!!) Ik heb van pure miserie dan maar weer mijn nootjes gedumpt om het vege lijf te redden. De boer maakte me duidelijk dat nootjes uit de automaat eigelijk dierenvoeder was om aan de beestjes te geven.
Handig om weten, dat zeggen ze me nu.
Heb uit pure frustratie de vrouw en de kindertjes van het terras gehaald en ben naar huis gegaan.
Achteraf bekeken was het eigelijk best gezellig zo tussen de dieren in de natuur. De kinderen waren heel rustig en lagen snel in bed. Ik had de beestjes mogen voederen. Akkoord het had me een half fortuin gekost maar ik hou nu eenmaal van dieren.
Nog achteraffer bekeken hebben die lieve schattige dieren mij gered. Had ik allemaal die nootjes zelf opgegeten dan was ik nu nog een groter fortuin armer aan Motilium. Ik heb, om die weinige nootjes sneller te verteren, een halve fles in mijn kas gegoten.
Tot slot: Ik vraag me eigelijk af wie mijn frisse pint bier heeft uitgedronken? Ik vermoed dat het Mieke geit was want die was als ik alles op een rijtje zet in geen verste vertes meer te bespeuren toen wij huiswaarts keerden.
dinsdag, maart 07, 2006
Multimedia in Vaticaanstad
En wat lezen wij vandaag : De Paus heeft een iPod Nano om de Podcasts van Radio Vaticaan te beluisteren. Er staat ook nog wat klassieke muziek op. Heeft Zijne Heiligheid die gedownload via Kazaa of netjes aangekocht met een accountje in de iTunes Music Store ?
Het blijft gissen natuurlijk want de details kom je nooit te horen.
De Kerk doet tegenwoordig goed mee met de moderne tijd. Condooms mogen niet maar herinner je je nog de beelden waarop Paus Johannes Paulus zaliger zijn eerste email verstuurde? De kardinaal die hem bijstond had alles netjes geregeld. De interne IT diensten hadden de mail al geschreven, de paus hoefde enkel te klikken op “Verzend”. Voor alle zekerheid hadden ze het muispijltje al geplaatst op dat knopje.
Ik vroeg mij af waar stuurt die mens dat nu naartoe? Naar de hemel? “Baas, binnen anderhalf jaar kom ik eens af” ?
De aandachtige kijker had al snel door dat er iets niet klopte. Hij drukte op het knopje, iedereen begon te applaudisseren. De paus boog naar de kardinaal en met mijn summiere kennis van het liplezen kon ik opmaken dat de brave man zei : “Qué ? Mail Could not be delivered, recepient unknown.”
Ik ben er bijna zeker van dat op die bewuste laptop Windows was geïnstalleerd. Linux kon absoluut niet omdat dit gebruik maakt van Deamons die op de achtergrond draaien. U weet het, de Kerk en demonen, ‘t zijn nooit goeie vriendjes geweest.
Nee Windows XP. Het kan bijna niet anders want de P en de X zijn een gekend Kerkelijk symbool. (zie afbeelding 1).
Binnenkort livestreams van de Eucharistieviering op de website van het vaticaan. Urbi et Orbi, live op het net of als podcast. Wanneer u deze pauselijke zegen gemist hebt kan u het bewuste filmpje downloaden en op een later tijdstip, wanneer je de zegen echt nodig zou hebben, opnieuw bekijken.
De multimediatisering van het Vaticaan gaat maar door. Binnenkort kan je biechten via SMS op het nummer 3839 (1 Euro / sms). U krijgt dan automatisch de absolutie toegezonden : “Twee vaderonskes en tien weesgegroetjes” (alweer 1 euro / sms).
De paus on line. Stel je voor dat hij een virusje binnenhaalt op zijn PC. Binnen de tien minuten is heel het Vaticaan besmet, mensen incluis. De vorige paus had het ook vlaggen: hij ging on line, verstuurde één mailtje en die mens is nooit meer gezond geweest. Hij ging zienderogen achteruit. Tjah, vooruit ging hij al lang niet meer. Het was wel een zeer mobiele paus. Rollende platformen, pausmobiel,... allemaal computergestuurd. Druk F1 om naar het toilet te gaan, F2 om voor het raam te verschijnen. Control-Alt-Delete om te gaan slapen. Op het allerlaatste las de paus ook niet meer uit het evangelie. Hij sprak in ASCII Code. Geen mens die het begreep, behalve zijn PC met spraaktechnologie. Terwijl de massa dacht dat hij de zegen aan het geven was gaf hij in feite zijn PC de opdracht om te surfen naar de website van de zusters van liefde. Op die site stond dan de Zuster van de week. Daar konden ze wel van genieten in het Vaticaan.
De paus zal wel serieus wat verloopstekkertjes moeten hebben om op al zijn reizen zijn laptop te kunnen opladen. “Zimbabwe, daar ga ik nog niet heen, ik heb nog geen passend adaptortje.”
Ik vraag me tevens af hoe de paus zal reageren als zijn peeceetje vastloopt . Het zal hopelijk niet zijn zoals ik reageer als dat gebeurt. “Hey Kardinaal Promiscueus ! Mijn systeem is vastgelopen. Ik heb u niet voor niets hoofd IT gemaakt, loser !” Laatst kwam zuster Aspazie de pauselijke vertrekken kuisen. De paus was net aan ‘t surfen op de lokale site van Kerk en Leven maar zuster Aspazie liet zich niet zomaar wegsturen. Zij trok de PC van zijne heiligheid uit het stopcontact waarna de paus in zijn wiek geschoten was en zuster Aspazie in niet mis te verstane woorden duidelijk maakte dat ze net geteld 5 seconden had om op te krassen en een andere job te kiezen. Onze arme zuster was zo, zonder het zelf te beseffen, de eerste die in de ban van de kerk werd geslagen omwille van het multimediagebeuren van de paus.
Met de komst van de multimedia en het gebruik van computers hebben ze nu ook een helpdesk in het Vaticaan. Wanneer de baas belt moet er meteen gereageerd worden.
ring ring ring...
- Helpdesk vaticaan, u spreekt met Pater Paranoia.
= Ja, ‘t is hier Benedictus. Zeg Para kan je eens komen kijken naar de muis van mijn secretaresse, ze doet het niet meer?
- Wat precies is het probleem uwe heiligheid.
= De muis van mijn secretaresse is nat geworden hierdoor is ze uitgevallen.
- De Secretaressen uwe heiligheid?
= Neen , haar muis kieken !
- Heeft u gecontroleerd of het kabeltje goed is gecopuleerd aan de PC?
= Uiteraard heb ik haar kabeltje goed gecontroleerd en zelfs al eens opnieuw gecopuleerd.
- Zal ik een vervangmuis langsbrengen?
= Hebt u dan een betere oplossing?
- U kan haar muis ook laten drogen uwe heiligheid.
= Da’s geen goed idee dat duurt een eeuwigheid. Brengt u maar snel een verse muis.
- Welk kleur van muis had u gewillen? Bruin, grijs of wit?
= Neemt maar een maagdelijk witte muis.
- U mag mij verwachten uwe heiligheid.
= Oh ja en nog iets : breng de cd-rom Nederlands in 24 uur ook eens mee om te installeren, ik heb weer bloemen gekregen uit Holland.
Het blijft gissen natuurlijk want de details kom je nooit te horen.
De Kerk doet tegenwoordig goed mee met de moderne tijd. Condooms mogen niet maar herinner je je nog de beelden waarop Paus Johannes Paulus zaliger zijn eerste email verstuurde? De kardinaal die hem bijstond had alles netjes geregeld. De interne IT diensten hadden de mail al geschreven, de paus hoefde enkel te klikken op “Verzend”. Voor alle zekerheid hadden ze het muispijltje al geplaatst op dat knopje.
Ik vroeg mij af waar stuurt die mens dat nu naartoe? Naar de hemel? “Baas, binnen anderhalf jaar kom ik eens af” ?
De aandachtige kijker had al snel door dat er iets niet klopte. Hij drukte op het knopje, iedereen begon te applaudisseren. De paus boog naar de kardinaal en met mijn summiere kennis van het liplezen kon ik opmaken dat de brave man zei : “Qué ? Mail Could not be delivered, recepient unknown.”
Ik ben er bijna zeker van dat op die bewuste laptop Windows was geïnstalleerd. Linux kon absoluut niet omdat dit gebruik maakt van Deamons die op de achtergrond draaien. U weet het, de Kerk en demonen, ‘t zijn nooit goeie vriendjes geweest.
Nee Windows XP. Het kan bijna niet anders want de P en de X zijn een gekend Kerkelijk symbool. (zie afbeelding 1).
Binnenkort livestreams van de Eucharistieviering op de website van het vaticaan. Urbi et Orbi, live op het net of als podcast. Wanneer u deze pauselijke zegen gemist hebt kan u het bewuste filmpje downloaden en op een later tijdstip, wanneer je de zegen echt nodig zou hebben, opnieuw bekijken.
De multimediatisering van het Vaticaan gaat maar door. Binnenkort kan je biechten via SMS op het nummer 3839 (1 Euro / sms). U krijgt dan automatisch de absolutie toegezonden : “Twee vaderonskes en tien weesgegroetjes” (alweer 1 euro / sms).
De paus on line. Stel je voor dat hij een virusje binnenhaalt op zijn PC. Binnen de tien minuten is heel het Vaticaan besmet, mensen incluis. De vorige paus had het ook vlaggen: hij ging on line, verstuurde één mailtje en die mens is nooit meer gezond geweest. Hij ging zienderogen achteruit. Tjah, vooruit ging hij al lang niet meer. Het was wel een zeer mobiele paus. Rollende platformen, pausmobiel,... allemaal computergestuurd. Druk F1 om naar het toilet te gaan, F2 om voor het raam te verschijnen. Control-Alt-Delete om te gaan slapen. Op het allerlaatste las de paus ook niet meer uit het evangelie. Hij sprak in ASCII Code. Geen mens die het begreep, behalve zijn PC met spraaktechnologie. Terwijl de massa dacht dat hij de zegen aan het geven was gaf hij in feite zijn PC de opdracht om te surfen naar de website van de zusters van liefde. Op die site stond dan de Zuster van de week. Daar konden ze wel van genieten in het Vaticaan.
De paus zal wel serieus wat verloopstekkertjes moeten hebben om op al zijn reizen zijn laptop te kunnen opladen. “Zimbabwe, daar ga ik nog niet heen, ik heb nog geen passend adaptortje.”
Ik vraag me tevens af hoe de paus zal reageren als zijn peeceetje vastloopt . Het zal hopelijk niet zijn zoals ik reageer als dat gebeurt. “Hey Kardinaal Promiscueus ! Mijn systeem is vastgelopen. Ik heb u niet voor niets hoofd IT gemaakt, loser !” Laatst kwam zuster Aspazie de pauselijke vertrekken kuisen. De paus was net aan ‘t surfen op de lokale site van Kerk en Leven maar zuster Aspazie liet zich niet zomaar wegsturen. Zij trok de PC van zijne heiligheid uit het stopcontact waarna de paus in zijn wiek geschoten was en zuster Aspazie in niet mis te verstane woorden duidelijk maakte dat ze net geteld 5 seconden had om op te krassen en een andere job te kiezen. Onze arme zuster was zo, zonder het zelf te beseffen, de eerste die in de ban van de kerk werd geslagen omwille van het multimediagebeuren van de paus.
Met de komst van de multimedia en het gebruik van computers hebben ze nu ook een helpdesk in het Vaticaan. Wanneer de baas belt moet er meteen gereageerd worden.
ring ring ring...
- Helpdesk vaticaan, u spreekt met Pater Paranoia.
= Ja, ‘t is hier Benedictus. Zeg Para kan je eens komen kijken naar de muis van mijn secretaresse, ze doet het niet meer?
- Wat precies is het probleem uwe heiligheid.
= De muis van mijn secretaresse is nat geworden hierdoor is ze uitgevallen.
- De Secretaressen uwe heiligheid?
= Neen , haar muis kieken !
- Heeft u gecontroleerd of het kabeltje goed is gecopuleerd aan de PC?
= Uiteraard heb ik haar kabeltje goed gecontroleerd en zelfs al eens opnieuw gecopuleerd.
- Zal ik een vervangmuis langsbrengen?
= Hebt u dan een betere oplossing?
- U kan haar muis ook laten drogen uwe heiligheid.
= Da’s geen goed idee dat duurt een eeuwigheid. Brengt u maar snel een verse muis.
- Welk kleur van muis had u gewillen? Bruin, grijs of wit?
= Neemt maar een maagdelijk witte muis.
- U mag mij verwachten uwe heiligheid.
= Oh ja en nog iets : breng de cd-rom Nederlands in 24 uur ook eens mee om te installeren, ik heb weer bloemen gekregen uit Holland.
zondag, maart 05, 2006
't Was Weekend
Zaterdag. De werkweek zit erop. Rust. Uitblazen, uitslapen, enz...
Niets van dat in mijn geval.
‘t Was weer eens zover : Klustijd. Zaterdagen zijn gevaarlijke momenten voor mezelf omdat ik dan van hogerhand word opgelegd om mijn Bob de bouwer of Kabouter Klus kostuum aan te trekken. Vandaag was het dus niet anders.
Geen kaders deze keer maar de Badkamer. We hadden weer zo’n afdankertje van een badkamermeubel gekregen van de alleenwonende dochter. Ze vonden het ding zo mottig dat ze er niet snel genoeg vanaf konden. Mijn halve trouwboek zag dat even anders en vond het een aardige aanwinst voor onze badkamer.
De schroevendraaiers, engelse sleutels en ander fraai werkmateriaal - oehh ik haat dat woord- in de aanslag en we konden eraan beginnen.
‘k Was nog niet goed bezig of er kwam al iets tussendoor.
Deze zomer hadden we een kattenren gemaakt. Een kattenren dient om dus uw katten van de buitenlucht te laten genieten zonder dat de buren er last van hebben. Vooral die duivenmelker enkele huizenblokken verder heeft daar verschrikkelijk last van. Als hij nog maar een kat ruikt ligt het vergif al klaar. Maar dat hij om 8 uur ‘s morgens, de fluit in de aanslag, op zijn duivenkot staat om al fluitend zijn gevederde vriendjes te lokken die een uur eerder in Barcelona zijn gelost en op die manier de halve wijk uit de slaap haalt, da’s geen hinder en ik heb er ook geen vergif tegen.
Jammer.
Dus de kattenren zorgt ervoor dat onze schatten een beetje in de buurt blijven maar ze begint serieus van haar pluimen te laten (die kattenren dan, niet de katten). Onze Gabber had een gaatje gevonden en vond het leuk om op safari te trekken samen met zijn collega katten en katinnen.
Daar moest dus dringend iets aan gedaan worden, dus alles laten vallen en tegen 100 per uur terug naar beneden en alle gaten gaan dichten. Nadat dat jobke was geklaard heb ik nog eens gemeen naar onze beteuterde katjes gegrinnikt en ging dan weer over tot de wanorde van de dag: de badkamer.
Ik vraag me eigelijk af of die kerel op zijn duiventil eigelijk wel beseft dat wanneer zijn duiven worden losgelaten om 7 uur ‘s morgens in Barcelona, die beestjes onmogelijk om 8 uur al terug in Vlaanderen zijn. Tenzij hij zijn duiven heeft opgedreven middels doping of voorzien heeft van straalaandrijving. Maar dan nog.
Terug op de badkamer. Eerst diende ik de oude wasbak te verwijderen en dat ging vlot. Hadden jullie niet verwacht. Het stak ook niet zo nauw. Een breukje meer of minder kon geen kwaad, ‘t moest toch buiten.
Maar daarna... De kast met de mooie wasbak aangesleept en aangesloten op de waterleiding en de afvoer. Toegegeven aanvankelijk kwam er enkel koud water uit de warmwaterkraan en vise-versa maar da’s beginnersgeluk.
Recyclage vind ik een mooi woord en inderdaad er moet iets gebeuren aan de vuilnisberg. Maar ik ben het containerpark niet he! Nu die kast viel nog wel mee in die zin dat ik mij al eens mocht vergissen van schroef omdat er toch meer gaten voorzien waren dan ik schroeven had.
Het verliep wonderwel als van een leien dakje (waarop een paar leien ontbreken) dus al bij al...enfin ja... het leek op een badkamermeubel bij het beëindigen der werkzaamheden. Maar men moet wel rekening houden met het feit dat je van een oud ding geen hypermodern designmeubel kan maken. Ik ben Ikea niet. Trouwens als je al eens regelmatig een kastje van een meubelwinkel kaliber Ikea in elkaar hebt ‘geraden’ dan kan een meubelassemblage uit het vuistje; zoals in het geval van ons badkamermeubel; geen probleem zijn.
Die plannetjes die bij de meeneemmeubelen worden meegeleverd lijken nergens op. Meestal heb je de indruk, wanneer je alle onderdelen eens bekijkt, dat je precies een ander kastje hebt dan op het plannetje. Een vriend van me zei ooit: “Ik begrijp het niet. Jij bent in staat om van een keukenkast een bed te maken.” Ik begreep ‘m ook niet maar achteraf bekeken zat er een grond van waarheid in diens bewering.
Zondagmorgen 9 u 30: Wie heb ik aan de lijn hallo hallooo.... Vriendin van moeder de vrouw of we deze namiddag eens op de koffie kwamen. Tuurlijk, waarom niet? Gezellig... en of ik dan ook meteen even haar PC op punt kon zetten. De virusscanner had het begeven en deed haar computer zo traag werken dat ze dat kreng van een virusscanner maar van de PC had gekeild. Nu werkte haar computer sneller maar... sommige dingen deden niet wat ze moesten doen en er verdwenen bestanden van haar PC.
Een grondige virusscan bracht echter de oplossing. Schijf zat natuurlijk weer goed vol van die ondingen. Twee uur later was de klus echter geklaard en was mijn koffie koud. Ik kan niet werken en drinken tegelijkertijd.
Terug thuis had de schoonzoon is spé een schermpje afgezet dat hij op overschot had. Het zou best handig zijn om het verrekte oude scherm eens te vervangen. Ik heb dus het oude 15 inch scherm vervangen door het nieuwe...en gans het bureau mogen herschikken. Een 21 inch crt scherm in de plaats zetten van een 15 inch is geen sinnecure. Het scherm alleen al neemt nu 2/3de van het bureau in en je kijkt je er geheid scheel op van zo dichtbij.
En nu tijd om eens iets anders te gaan doen. De afwas. Eerst even deze blog bijwerken, daarna TV kijken en slapen want morgen is het weer zover: Werkdag. Eindelijk rust !
Niets van dat in mijn geval.
‘t Was weer eens zover : Klustijd. Zaterdagen zijn gevaarlijke momenten voor mezelf omdat ik dan van hogerhand word opgelegd om mijn Bob de bouwer of Kabouter Klus kostuum aan te trekken. Vandaag was het dus niet anders.
Geen kaders deze keer maar de Badkamer. We hadden weer zo’n afdankertje van een badkamermeubel gekregen van de alleenwonende dochter. Ze vonden het ding zo mottig dat ze er niet snel genoeg vanaf konden. Mijn halve trouwboek zag dat even anders en vond het een aardige aanwinst voor onze badkamer.
De schroevendraaiers, engelse sleutels en ander fraai werkmateriaal - oehh ik haat dat woord- in de aanslag en we konden eraan beginnen.
‘k Was nog niet goed bezig of er kwam al iets tussendoor.
Deze zomer hadden we een kattenren gemaakt. Een kattenren dient om dus uw katten van de buitenlucht te laten genieten zonder dat de buren er last van hebben. Vooral die duivenmelker enkele huizenblokken verder heeft daar verschrikkelijk last van. Als hij nog maar een kat ruikt ligt het vergif al klaar. Maar dat hij om 8 uur ‘s morgens, de fluit in de aanslag, op zijn duivenkot staat om al fluitend zijn gevederde vriendjes te lokken die een uur eerder in Barcelona zijn gelost en op die manier de halve wijk uit de slaap haalt, da’s geen hinder en ik heb er ook geen vergif tegen.
Jammer.
Dus de kattenren zorgt ervoor dat onze schatten een beetje in de buurt blijven maar ze begint serieus van haar pluimen te laten (die kattenren dan, niet de katten). Onze Gabber had een gaatje gevonden en vond het leuk om op safari te trekken samen met zijn collega katten en katinnen.
Daar moest dus dringend iets aan gedaan worden, dus alles laten vallen en tegen 100 per uur terug naar beneden en alle gaten gaan dichten. Nadat dat jobke was geklaard heb ik nog eens gemeen naar onze beteuterde katjes gegrinnikt en ging dan weer over tot de wanorde van de dag: de badkamer.
Ik vraag me eigelijk af of die kerel op zijn duiventil eigelijk wel beseft dat wanneer zijn duiven worden losgelaten om 7 uur ‘s morgens in Barcelona, die beestjes onmogelijk om 8 uur al terug in Vlaanderen zijn. Tenzij hij zijn duiven heeft opgedreven middels doping of voorzien heeft van straalaandrijving. Maar dan nog.
Terug op de badkamer. Eerst diende ik de oude wasbak te verwijderen en dat ging vlot. Hadden jullie niet verwacht. Het stak ook niet zo nauw. Een breukje meer of minder kon geen kwaad, ‘t moest toch buiten.
Maar daarna... De kast met de mooie wasbak aangesleept en aangesloten op de waterleiding en de afvoer. Toegegeven aanvankelijk kwam er enkel koud water uit de warmwaterkraan en vise-versa maar da’s beginnersgeluk.
Recyclage vind ik een mooi woord en inderdaad er moet iets gebeuren aan de vuilnisberg. Maar ik ben het containerpark niet he! Nu die kast viel nog wel mee in die zin dat ik mij al eens mocht vergissen van schroef omdat er toch meer gaten voorzien waren dan ik schroeven had.
Het verliep wonderwel als van een leien dakje (waarop een paar leien ontbreken) dus al bij al...enfin ja... het leek op een badkamermeubel bij het beëindigen der werkzaamheden. Maar men moet wel rekening houden met het feit dat je van een oud ding geen hypermodern designmeubel kan maken. Ik ben Ikea niet. Trouwens als je al eens regelmatig een kastje van een meubelwinkel kaliber Ikea in elkaar hebt ‘geraden’ dan kan een meubelassemblage uit het vuistje; zoals in het geval van ons badkamermeubel; geen probleem zijn.
Die plannetjes die bij de meeneemmeubelen worden meegeleverd lijken nergens op. Meestal heb je de indruk, wanneer je alle onderdelen eens bekijkt, dat je precies een ander kastje hebt dan op het plannetje. Een vriend van me zei ooit: “Ik begrijp het niet. Jij bent in staat om van een keukenkast een bed te maken.” Ik begreep ‘m ook niet maar achteraf bekeken zat er een grond van waarheid in diens bewering.
Zondagmorgen 9 u 30: Wie heb ik aan de lijn hallo hallooo.... Vriendin van moeder de vrouw of we deze namiddag eens op de koffie kwamen. Tuurlijk, waarom niet? Gezellig... en of ik dan ook meteen even haar PC op punt kon zetten. De virusscanner had het begeven en deed haar computer zo traag werken dat ze dat kreng van een virusscanner maar van de PC had gekeild. Nu werkte haar computer sneller maar... sommige dingen deden niet wat ze moesten doen en er verdwenen bestanden van haar PC.
Een grondige virusscan bracht echter de oplossing. Schijf zat natuurlijk weer goed vol van die ondingen. Twee uur later was de klus echter geklaard en was mijn koffie koud. Ik kan niet werken en drinken tegelijkertijd.
Terug thuis had de schoonzoon is spé een schermpje afgezet dat hij op overschot had. Het zou best handig zijn om het verrekte oude scherm eens te vervangen. Ik heb dus het oude 15 inch scherm vervangen door het nieuwe...en gans het bureau mogen herschikken. Een 21 inch crt scherm in de plaats zetten van een 15 inch is geen sinnecure. Het scherm alleen al neemt nu 2/3de van het bureau in en je kijkt je er geheid scheel op van zo dichtbij.
En nu tijd om eens iets anders te gaan doen. De afwas. Eerst even deze blog bijwerken, daarna TV kijken en slapen want morgen is het weer zover: Werkdag. Eindelijk rust !
Abonneren op:
Posts (Atom)
