Ik weet het ook niet meer

Laatst vroeg iemand aan mij : "Wanneer ga je nog eens posten in je blog." Ik ga er vanuit dat dit eerder uit beleefdheid was dan uit interesse voor mijn blog. Ik was ook verwonderd dat mijn blog gelezen werdt. Maar eigelijk had ie wel gelijk. Het was dan ook alweer enkele maanden geleden dat ik nog gepost had.

Wat is er dan gebeurt? Wel eigelijk van alles en niks. Van alles zoals in "private matters die ik beter niet in een blog zet omdat ze nu eenmaal niet grappig of interessant zijn voor de occasionele bezoeker". Niks zoals in "de moeite niet om te vermelden". Ja mijn leven gaat zijn gangetje, niks speciaals, niks spectaculairs, als je er bij gaat stilstaan dan is het best wel saai.

Is er dan echt niks wat mijn dag kleurt buiten VTM (sarcastisch bedoeld. Ik kijk quasi nooit VTM) ?
Ik heb leren pokeren. Fun, lachen geblazen, afgaan als een gieter, enz... Pokeren is een spel waarmee je geld kan verdienen en nog meer kan verliezen. Aangezien ik een plankierkaarter ben speel ik dus nooit voor (veel) geld. Mijn kroost moet ook nog eten. Maar ik leer het van een expert, iemand die verduiveld goed kan bluffen en weet wanneer hij moet "folden". Hoeft het nog gemeld dat ik meestal fold als ik niet zou moeten folden en niet fold als ik dat beter wel doe. But it's fun dus kan ik wel een avondje smaken onder friends. Mijn dochtertje is 11 en ze wou eens persé meedoen. Hahaha -gemene ik- zal ik toch niet de eerste zonder chips zitten.

Niet dus.

Binnenkort gaan we eens onder collega's een initiatieavondje plannen, gewoon voor de lol en om het wat beter te leren. Ik heb nu al zo'n vaag voorgevoel dat mijn chips snel verdeeld zullen zijn onder mijn medespelers. Fun dus...

Moet ik nog 40 worden en ik wordt opa. Onze oudste dochter wordt moeder, oeps, mama moet ik zeggen en ik heb al eens op tafel geklopt: ik wil niet opa genoemd worden. Ik dacht eerder aan "bompa". Dat vind ik nu nog eens leuk klinken : "Den Bompa". Mijn halve trouwboek vond bompa maar niks dus had dochterlief voorgesteld om er dan maar "Opi" van te maken. What The F*ck ?! Opi ??!! Waar halen ze het vandaan. Dochterlief wordt dus mama en vrouwlief is aan het plannen geslagen, nog erger als toen ze zelf een nazaat verwachte. De babyshops in de wijde omtrek zijn niet meer veilig. Ben ik mijn madam kwijt zit ze in een babywinkel. Vroeger dacht ik dat ze in de babywinkels baby's verkochten. Ze lagen namelijk in de etalage ! Bleek dat het om mannequinpoppen te gaan in babyformaat. Ik dacht dat kinderarbeid verboden was. Weer een illusie armer. Baby's, klein mannen, kinderen. Het is me wat. Steeds maar die vragen : "Papa wat is dit?" "Papa waarvoor dient dat?" De pure rust zijnde antwoord ik natuurlijk op hun vragen. Ze moeten tenslotte leren en vooruit raken in het leven. 't Mag alleen niet te lang duren. Maar ik word dus Opi. Wees gewaarschuwd: de eerste de beste die mij Opi noemt in het bijzijn van derden zal de eerste 15 minuten er niet moeten aan denken van op een normale manier op een stoel te gaan zitten. Die krijgt van mij een shot onder zijn achterste waar hij 14 dagen nadien nog van nabibbert.
Da's niet waar hoor... ik ben tegen geweld.
Hoedanook, ik zal er aan moeten wennen of met een aanvaardbaar alternatief op de proppen moeten komen voor -godbetert- "Opi".
Waar dit gaat eindigen ? Ik weet het ook niet meer...

Binnenkort mag ik nog eens feesten ook. M'n buddy -laten we hem voor 't gemak Mr T. heten- gaat trouwen. Den dommerik :-). Nee serieus. 't Werd tijd... Nee echt serieus nu. Ik wens hem en zijn toekomstig vrouwtje 't allerbeste en veel geluk. Ook met het mr of miss T-tje dat op komst is.
Mr T gaat huwen en ik mag mee feesten. Ze gaan het hun nog beklagen denk ik... ze mijn laten mee feesten. Ik kijk er echt naar uit. 't Gaat fun worden. Feestvarken GM in full force. Feesten gelijk de beesten... ik zal maar niet teveel overdrijven of mijn invitatie wordt geannuleerd. Eerst even dit ter zijde: Mr T is niet die kwiet van The A-Team zulle. Nee de vergelijking gaat niet op. Hij -mijn Mr T dus- heeft nog al zijn haar, geen hanekam noch een ijzerwinkel rond zijn hals. 't Is te zeggen : toch niet de laatste keer dat ik 'm gezien heb. Feesten in mei dus. Ik hoop dat het niet uit de hand loopt zodat ik 's anderendaags verplicht ben toe te geven wanneer men vraagt hoe de trouwerij was : "Ik weet het niet meer."

Nog iets "weird" meegemaakt? Toch wel. Ex-collega's die tegen alle verwachtingen in een draai aan hun leven gegeven hebben. Niet eentje van 90° maar van 180° en meer ga ik daar niet over vertellen. Als ze dit lezen : "Ik ben jullie nog niet vergeten. Maar jullie mij blijkbaar wel..." en gelijk hebben ze ;-). Hoe die bocht er gekomen is...ik zou het niet weten.

Ten slotte nog even iets over emancipatie. Waarom zijn er weinig mensen van het "female gender" die zich geroepen voelen om in de IT support aan de slag te gaan? Mannen, het is triestig: Ik heb er enkele nieuwe collega's bij, allemaal mannen. Waarom eens geen leuke nurdy meid ? Moet toch kunnen. Die moeten er toch ergens zijn? Waarom niet in mijn team? Het zal wel niet aan mij liggen, zeker weten.
Als deze indringende oproep geen effect heeft dan weet ik het ook niet meer.

Mijn Opi zaliger zei altijd : "Hoe minder je weet hoe minder je moet onthouden. Zo simpel is het." Toen ik dan de zondag mijn zakgeld kwam aftroggelen zei hij steeds gevat : "Heb je uwe zondag niet al gekregen?" Waarop ik :"Ik weet het ook niet meer.... Opi".