Februari en de volksgekte steekt weer de kop op.
Ja het is Carnaval !
Het is dus groot feest, sleep de vaten bier maar aan en drink u lazarus.
Aan de cynische ondertoon zal u wel merken dat het niet aan mij besteed is. Ik vind het hypocriet gedoe. Jawel, met carnaval mag alles. Laat u eens goed vastpakken en onder de confetti bedelven, uw pint bier ligt vol papierafval maar 'what the heck', 't is carnaval.
Doe hetzelfde een week later en ze slaan u in het ziekenhuis. Maar op carnaval mag het. Ik houd er niet van door wildvreemden aangesproken te worden in de aard van: "Hey wete gij wie da ik ben?" "Hoe kan ik dat weten onnozelaar, ge zit in een apenkostuum en ge hebt een masker op!" Nee nee nee, ik kan er niet tegen. Deze collectieve gekdoenerij is niet aan mij besteed, het hoeft niet zo voor mij.
Zo'n carnavalweekend begint meestal wel leuk met een mooie carnavalstoet. Gevuld met groepen mooi verklede mensen die al maanden werkten aan hun mooie praalwagens. Tot daar kan ik volgen. Eens de stoet voorbij is en de carnavalparade zich verplaatst naar de lokale cafés word het evenement plots minder aantrekkelijk. Ze draaien gekke muziek waarop iedereen uit de bol gaat, hoe later op de nacht, hoe meer ze uit de bol gaan. Wat zijn we plots met z'n allen dikke vrienden. U danst in het rond met mijn lief? Geen probleem, have fun. Doe hetzelfde een week later en ze slaan u in het ziekenhuis. De kans zit er dan ook dik in dat de (jonge)dame in kwestie ook in de ambulance terechtkomt omdat meneer het niet kan hebben dat zijn madam met andere mannen danst.
Loopt er een gek rond die het leuk vind om je drankje met confetti aan te vullen. No Problem ! Het is carnaval, doe dit een week later en... u kan wel raden wat er volgt.
Tijdens het carnavalweekend zie je de raarste creaturen passeren. Mannen verkleed als sloerie, vrouwen verkleed als sloerie, kinderen verkleed als poes of hond of spook (brrrr). Doe hetzelfde een week later en je word opgepakt en opgesloten in de cel. Maar nu: 't is carnaval en dan mag het.
Je moet al heel goed je best doen om eens origineel voor de dag te komen : Ik heb nog nooit iemand gezien verkleed als het Atomium, De Eifeltoren of een Blokkendoos. Nee het moet plezant zijn en liefst een beetje aanstootgevend want nu is 't de moment, 't is carnaval.
Ik heb in een ver verleden een leuke meid leren kennen op vastenavond. Wist ik veel dat ze zo dronken was dat ze mij de dag erna al was vergeten. Ik had het moeten beseffen : ze zwijmelde zowat met iedereen de danszaal door. Maar ja toen mocht het nog het was tenslotte carnaval. De week erna deed ze hetzelfde en wat dacht je? Ondergetekende zijn hormonen draaiden door, mijn 'stoer-zijn' niveau steeg : "Het was toch geen carnaval" Ik heb dat toen even goed duidelijk gemaakt aan de danspartners van mijn vriendinneke (die dus eigelijk niet eens meer wist dat ze mijn vriendinneke was) en ja hoor er zijn er een paar in het ziekenhuis geslagen. Een paar is een beetje overdreven maar toch zeker ééntje : ikzelf...
Het is dus gewoon niet fair : als het carnaval is mag alles en de week erna niet meer. Wijs je de medemensen op dit feit en ze worden agressief en er komen gegarandeerd brokken van. De wraakgevoelens die ik er aan overhield zijn van dien aard dat ik momenteel carnaval een hypocriete bedoening vind : We zijn dit weekend allemaal dikke vriendjes maar vanaf maandag kan je mij beter niet scheef aankijken want dan sla ik je het ziekenhuis in.
Je ooit al afgevraagd wat al die malloten doen in hun dagelijks leven? Stel je voor dat je de inspecteur van politie daar als vrouw ziet rondhuppelen en diezelfde inspecteur van politie je een paar dagen later een boete geeft. Het valt moeilijk in te beelden maar 't is wel realiteit. Ik zou me afvragen of hij zijn string nog steeds achterstevoren aan heeft en daardoor zo geagiteerd is dat ik nu net een boete moet krijgen. Ik ! degene waarmee hij (toen een zij) nog een fun slowke heeft geplaceerd twee-drie dagen eerder tussen alle ender gekken.
't Is een rare bedoening dat carnavalgedoe en ik vind er maar niks aan. Maar, simpele ziel zijnde, zie je mij dit niet verkondingen in Aalst want dan slaan ze me in het ziekenhuis en dat zal dan niet de week erna zijn.
NB: Aan allen die carnaval gaan vieren : Have fun. Aan allen die geen carnaval vieren : Have fun. Aan allen die mij omwille van bovenstaande uitaltingen gelijk het ziekenhuis willen inslaan. Mijn adres is gekend op 1207.
vrijdag, februari 24, 2006
woensdag, februari 22, 2006
Zijn Wij Simpel Nieuwsbrief jaargang 1 nummer 1 (en ook gelijk de laatste)
Iedereen krijgt ze wel eens en je hebt er meestal zelf om gevraagd.
Als je ze moegelezen bent raak je er meestal niet meer vanaf.
De Nieuwsbrief in je mailbox daar gaat het hier over.
Zo'n abonnement op een nieuwsbrief vraag je meestal zelf aan dus maar soms krijg je ze als extraatje wanneer je een site passeert en ergens je mailadres achterlaat.
De rakkertjes die zo'n nieuwsbrief maken zetten er meestal intressante weetjes in maar eigelijk lijkt het meer op de elektronische versie van het reklaamblad. In feite is het dus gewenste spam.
Omdat wij een zichzelf respecterende website zijn bieden wij u thans de mogelijkheid om u te abonneren op de "Simpele Nieuwsbrief". Niet ongerust worden. Omdat wij van nature nog al veel moe zijn,'t is te zeggen ikke toch, doen we geen moeite om uw emailadres te vragen maar zetten we onze nieuwsbrief gewoon in onze blog.
Een nieuwsbrief heeft een vaste vormgeving qua inhoud. Hij begint meestal als volgt : Als u deze mail niet kunt lezen klik dan hier. Dat mag nooit ontbreken. Ik vind dit een rare opmerking: "Als u dit niet kan lezen klik dan hier". Als je niet kan lezen ga je niet capabel zijn om je in te schrijven laat staan dat je die zin begrijpt als je niet kan lezen.
Wij gaan dat dus ook als opener in onze nieuwsbrief plaatsen. Dit is verplicht middels de wet van 1914 Art 7895 paragraaf 45 tot 49. Het stond ook in het Evanglie : Marcus 70, 5-9 : En de Heer verkondigde : En u zult in de nieuwsbrief beginnen met "Als u dit niet kan lezen klik dan hier" en openen zult u met deze zin en niets anders dan deze zin, zo spreekt goddevader.
De rest van de nieuwsbrief bestaat uit informatieblokken meestal gevolgd door een link met "lees meer".
Met andere woorden : Eerst vragen we "kan je lezen" en daarna "lees meer". De educatieve waarde stijgt gelijk met 5 punten op de schaal van Richter.
We gaan er aan beginnen :
De Simpele Nieuwsbrief
Als u deze nieuwsbrief niet kan lezen klik dan KLIK DAN HIER
Da's dus de wettelijke openingszin.
U heeft last van frustraties, u staat bol van de stress. lees meer...
Mooi vrouwvolk, ... wij zijn er ondersteboven van. lees meer...
U merkt het : Nieuwsbrieven maken is niet zo ingewikkeld en een makkelijke manier om reklame te maken voor jezelf of je bedrijf.
Het enige probleem is dat je er niet meer vanaf raakt eens je intresse voor het onderwerp verschwunden is. Dan word gewenste spam ineens ongewenste spam en voor je het weet word je er simpel van.
Als je ze moegelezen bent raak je er meestal niet meer vanaf.
De Nieuwsbrief in je mailbox daar gaat het hier over.
Zo'n abonnement op een nieuwsbrief vraag je meestal zelf aan dus maar soms krijg je ze als extraatje wanneer je een site passeert en ergens je mailadres achterlaat.
De rakkertjes die zo'n nieuwsbrief maken zetten er meestal intressante weetjes in maar eigelijk lijkt het meer op de elektronische versie van het reklaamblad. In feite is het dus gewenste spam.
Omdat wij een zichzelf respecterende website zijn bieden wij u thans de mogelijkheid om u te abonneren op de "Simpele Nieuwsbrief". Niet ongerust worden. Omdat wij van nature nog al veel moe zijn,'t is te zeggen ikke toch, doen we geen moeite om uw emailadres te vragen maar zetten we onze nieuwsbrief gewoon in onze blog.
Een nieuwsbrief heeft een vaste vormgeving qua inhoud. Hij begint meestal als volgt : Als u deze mail niet kunt lezen klik dan hier. Dat mag nooit ontbreken. Ik vind dit een rare opmerking: "Als u dit niet kan lezen klik dan hier". Als je niet kan lezen ga je niet capabel zijn om je in te schrijven laat staan dat je die zin begrijpt als je niet kan lezen.
Wij gaan dat dus ook als opener in onze nieuwsbrief plaatsen. Dit is verplicht middels de wet van 1914 Art 7895 paragraaf 45 tot 49. Het stond ook in het Evanglie : Marcus 70, 5-9 : En de Heer verkondigde : En u zult in de nieuwsbrief beginnen met "Als u dit niet kan lezen klik dan hier" en openen zult u met deze zin en niets anders dan deze zin, zo spreekt goddevader.
De rest van de nieuwsbrief bestaat uit informatieblokken meestal gevolgd door een link met "lees meer".
Met andere woorden : Eerst vragen we "kan je lezen" en daarna "lees meer". De educatieve waarde stijgt gelijk met 5 punten op de schaal van Richter.
We gaan er aan beginnen :
De Simpele Nieuwsbrief
Als u deze nieuwsbrief niet kan lezen klik dan KLIK DAN HIER
Da's dus de wettelijke openingszin.
U heeft last van frustraties, u staat bol van de stress. lees meer...
Mooi vrouwvolk, ... wij zijn er ondersteboven van. lees meer...
U merkt het : Nieuwsbrieven maken is niet zo ingewikkeld en een makkelijke manier om reklame te maken voor jezelf of je bedrijf.
Het enige probleem is dat je er niet meer vanaf raakt eens je intresse voor het onderwerp verschwunden is. Dan word gewenste spam ineens ongewenste spam en voor je het weet word je er simpel van.
zondag, februari 19, 2006
Over poppemiekes en zeep
Wijnboeren, oliebaronnen, elektriciens of gewoon een verzameling Barbie's en Ken's. Ze worden gelijk zot bekeken door de menigte televisieadepten. Deze zeepseries, of zeeps zoals ze in het Nederlands heten, lopen ofwel in de namiddag als een werkmensch aan de slag is oftewel 's avonds in Primetime (als nog niemand thuis is).
Gelukkig maar. Ontsnap ik alvast aan die troep.
Het begon allemaal in de jaren 80 toen de moeder van alle soaps op de Vlaamse kijker werd losgelaten : Dallas. Die gasten waren stinkend rijk, ze wisten niet welke vrouw eerst pakken maar zopen zich zowat te pletter. Dat enkele tv seizoenen achter elkaar. De vrouwen die zo'n rijke rakker aan de haak hadden geslagen deden vrolijk mee wat dan weer leidde tot menig gestrande relatie. De televisieadepten vonden het intressant want zoiets is uit het leven gegrepen. Alsof er naast uw deur zo'n ranch stond waar de Mercedessen, BMW's en Porches langs deuren en ramen (en garagepoorten) worden buitengesmeten. De aandachtige, opmerkzame kijker zal zich soms wel eens afgevraagd hebben of die gasten eigelijk ooit naar de WC gaan. Ooit al een film gezien waarin de acteur in kwestie plots zegt tijdens een wilde achtervolging "Sorry maat, zet de car even aan de side want 'k moet kakken" ? Ikke niet.
Het enige irritante aan zeepseries is dat mensen erover praten alsof ze er dagelijks in meedraaien. "Ja zeg den JR dien heeft daar weer een goei streek uitgehaald". "Pammela da schaap, ik heb er compasse mee". De drang om dan te zeggen: "Piepel, dit is stomme TV" is nadrukkelijk aanwezig bij mij.
Dallas was een succes dus dacht men in de Verenigde staten van de USA dat ze dat nog eens konden en dus kwam "Dynasty" met "den Blake" en "Alexis". De reeks was zowat de revival van Joan Collins. Ze mocht de tang het serpent spelen. In tegenstelling tot Dallas waren de Dynasty's Californische wijnboeren.
Als ik mijn omgeving toen bezig hoorde over hoe een vuile teef die Alexis was en dat ze vieze streken uithaalde dan dacht ik "lieve Joan, blijf waar je bent, kom niet naar hier". Als je de uitlatingen hoorde dan vreesde je echt voor dat arme wicht haar leven. Nu ja arme wicht is wel een serieus understatement. Die acteurs verdienen miljoenen om mee te draaien in de zeepfabriek. Ik vroeg me altijd af wanneer JR en Alexis elkaar eens zouden tegenkomen in een of andere jetset club. Maar dat kon dan weer niet want ze werkten voor een verschillend TV-huis. JR werd ooit eens afgeschoten en enkele afleveringen nadien was 'm weer springlevend. De goegemeente snapte er de ballen van. Het was HET gespreksonderwerp van de week, wat zeg ik? van de maand.
Moeke lief is fan van De Bold en the beautifull. Da's die zeepreeks die nergens over gaat maar waar de madammen echte Barbies zijn en de mannen echte janetten, ow sorry, echte Kens. Het moet daar een geweldig warme studio zijn want de beelden zijn altijd zo wazig. Ofwel is er iets mis met moeke's teeveetoestel. Alhoewel als papa naar het voetbal kijkt is het beeld gestoken scherp. Je ziet als het ware elk grassprietje op het veld. Nu die reeks, den Dikke en de Schone dus, gaat nergens over en dit al 458 afleveringen. Het enige wat die doen is vandaag met die in bed duiken en morgen met een ander. De onenigheden die daaruit voortspruiten zijn dan weer voer voor de volgende aflevering. De reeks schrijft zichzelve als het ware. Ik vrees dat het jammergenoeg nooit zal ophouden. Zolang er ouden van dagen zijn en rusthuizen zal de Dikke en de Schone niet veraf zijn.
Nu dat we zowat de Verenigde staten van de USA bekeken hebben stappen we naar Down Under : Home and Away. Thuis en Weg. De titel alleen al brengt mij in verwarring. Zo'n verwarring dat ik niet riskeer om ernaar te kijken. Neighbours, everybody needs good neighbours. Al 5000 afleveringen de ene burenruzie na de andere. Op tien jaar tijd is de hele straat trouwens verhuisd. Als je twee maanden niet kijkt dan heb je gelijk het idee dat ze een sequel gemaakt hebben, allemaal andere poppemiekes en ken's. Er hangt een vloek over hun straat want ze bakkeleien daar wat af...zegt mijn moeke.
Vlaanderen mocht niet achterblijven... Geen wijnboeren, want dat hebben we hier niet echt en ook Vlaamse oliebaronnen zijn ongeloofwaardig, dus Elektriekers ofwel Van Den Bossche Electronics. Ik ben afgehaakt toen Guido op Marie Rose haar bakkes begon te kloppen en Pastoor Walter Bisschop werd (van een blitscarrière gesproken). De Bomma en den bompa houden de familie nog wat te samen en Peter onderging na zijn drugsavonturen een serieuze plastische chirurgie. Hij was compleet veranderd. Dit laatste was trouwens de aanleiding voor de spin off : De Welnesskliniek van Jeeeeef Hoeybeeergsss. Ik kon niet meer volgen...
Het komt er op neer dat ze in Vlaanderen even goed kunnen dan in de USA of down under. We zijn hier niet simpel hé! Even grote rotzooi maken, maar aan kijkers geen gebrek.
Maar 't zijn allemaal poppemiekes en poppemannekes die er in meespelen. Ik heb in die series nog nooit een grote lelijkaard zien opduiken, of 't moet een clochaar geweest zijn, die daar effe den big boss speelde of omgekeerd: de succesrijke manager van het bedrijf die een vrouw had die niet om aan te zien was. Dat is not done in zeepland. Met andere woorden: de kans dat ik ooit opduik in zo'n reeks is nul, zero noppes.
Welke zeep gebruiken ze eigelijk? Sunlight, Avon, Dove, Nivea, ... of van die Carbolzeep van tijdens de oorlog. Volgens mijn grootmoeder zaliger moet het zoiets geweest zijn afgaande op de wazige beelden van de Dikke en de Schone. De zeep is in elk geval goed tegen de pukkels want dat zie je ook nooit in zo'n reeks. De Pammela's, Alexissen en Guido's van de zeepseriewereld zijn allemaal gelukzakken : Nooit een gezien die naar de WC moest of naar de de keuring met hun dikke vette auto. En wij maar geloven dat dat allemaal echt is.
Ik heb het getest : Ik ging ook niet meer naar de keuring met mijn auto. Tot de eerste controle van de politie... Ik kreeg de rekening gepresenteerd bij de Juge, maar in tegenstelling tot de zeepreeks people, kon ik mij geen batterij lawyers permiteren en kwam ik er niet zo goedkoop vanaf.
Het is dus allemaal nep ! Volksverlakkerij ! Goedkoop entertainment ! De realiteit staat er mijlenver vanaf.
Maar zo'n poppemieke mogen ze hier altijd aan mijn deur afzetten, ze zal het wel met wat minder moeten doen maar ik maak dat wel op een andere manier goed. Poppemie heeft best ook een auto dan moet ik niet meer te voet gaan en zolang dat mijn Puppe weet dat ze elk jaar naar de schouwing moet is 't ook al O.K. Zolang ze maar niet over mij beginnen roddelen want anders zap ik naar een ander kanaal. Zeker weten.
Gelukkig maar. Ontsnap ik alvast aan die troep.
Het begon allemaal in de jaren 80 toen de moeder van alle soaps op de Vlaamse kijker werd losgelaten : Dallas. Die gasten waren stinkend rijk, ze wisten niet welke vrouw eerst pakken maar zopen zich zowat te pletter. Dat enkele tv seizoenen achter elkaar. De vrouwen die zo'n rijke rakker aan de haak hadden geslagen deden vrolijk mee wat dan weer leidde tot menig gestrande relatie. De televisieadepten vonden het intressant want zoiets is uit het leven gegrepen. Alsof er naast uw deur zo'n ranch stond waar de Mercedessen, BMW's en Porches langs deuren en ramen (en garagepoorten) worden buitengesmeten. De aandachtige, opmerkzame kijker zal zich soms wel eens afgevraagd hebben of die gasten eigelijk ooit naar de WC gaan. Ooit al een film gezien waarin de acteur in kwestie plots zegt tijdens een wilde achtervolging "Sorry maat, zet de car even aan de side want 'k moet kakken" ? Ikke niet.
Het enige irritante aan zeepseries is dat mensen erover praten alsof ze er dagelijks in meedraaien. "Ja zeg den JR dien heeft daar weer een goei streek uitgehaald". "Pammela da schaap, ik heb er compasse mee". De drang om dan te zeggen: "Piepel, dit is stomme TV" is nadrukkelijk aanwezig bij mij.
Dallas was een succes dus dacht men in de Verenigde staten van de USA dat ze dat nog eens konden en dus kwam "Dynasty" met "den Blake" en "Alexis". De reeks was zowat de revival van Joan Collins. Ze mocht de tang het serpent spelen. In tegenstelling tot Dallas waren de Dynasty's Californische wijnboeren.
Als ik mijn omgeving toen bezig hoorde over hoe een vuile teef die Alexis was en dat ze vieze streken uithaalde dan dacht ik "lieve Joan, blijf waar je bent, kom niet naar hier". Als je de uitlatingen hoorde dan vreesde je echt voor dat arme wicht haar leven. Nu ja arme wicht is wel een serieus understatement. Die acteurs verdienen miljoenen om mee te draaien in de zeepfabriek. Ik vroeg me altijd af wanneer JR en Alexis elkaar eens zouden tegenkomen in een of andere jetset club. Maar dat kon dan weer niet want ze werkten voor een verschillend TV-huis. JR werd ooit eens afgeschoten en enkele afleveringen nadien was 'm weer springlevend. De goegemeente snapte er de ballen van. Het was HET gespreksonderwerp van de week, wat zeg ik? van de maand.
Moeke lief is fan van De Bold en the beautifull. Da's die zeepreeks die nergens over gaat maar waar de madammen echte Barbies zijn en de mannen echte janetten, ow sorry, echte Kens. Het moet daar een geweldig warme studio zijn want de beelden zijn altijd zo wazig. Ofwel is er iets mis met moeke's teeveetoestel. Alhoewel als papa naar het voetbal kijkt is het beeld gestoken scherp. Je ziet als het ware elk grassprietje op het veld. Nu die reeks, den Dikke en de Schone dus, gaat nergens over en dit al 458 afleveringen. Het enige wat die doen is vandaag met die in bed duiken en morgen met een ander. De onenigheden die daaruit voortspruiten zijn dan weer voer voor de volgende aflevering. De reeks schrijft zichzelve als het ware. Ik vrees dat het jammergenoeg nooit zal ophouden. Zolang er ouden van dagen zijn en rusthuizen zal de Dikke en de Schone niet veraf zijn.
Nu dat we zowat de Verenigde staten van de USA bekeken hebben stappen we naar Down Under : Home and Away. Thuis en Weg. De titel alleen al brengt mij in verwarring. Zo'n verwarring dat ik niet riskeer om ernaar te kijken. Neighbours, everybody needs good neighbours. Al 5000 afleveringen de ene burenruzie na de andere. Op tien jaar tijd is de hele straat trouwens verhuisd. Als je twee maanden niet kijkt dan heb je gelijk het idee dat ze een sequel gemaakt hebben, allemaal andere poppemiekes en ken's. Er hangt een vloek over hun straat want ze bakkeleien daar wat af...zegt mijn moeke.
Vlaanderen mocht niet achterblijven... Geen wijnboeren, want dat hebben we hier niet echt en ook Vlaamse oliebaronnen zijn ongeloofwaardig, dus Elektriekers ofwel Van Den Bossche Electronics. Ik ben afgehaakt toen Guido op Marie Rose haar bakkes begon te kloppen en Pastoor Walter Bisschop werd (van een blitscarrière gesproken). De Bomma en den bompa houden de familie nog wat te samen en Peter onderging na zijn drugsavonturen een serieuze plastische chirurgie. Hij was compleet veranderd. Dit laatste was trouwens de aanleiding voor de spin off : De Welnesskliniek van Jeeeeef Hoeybeeergsss. Ik kon niet meer volgen...
Het komt er op neer dat ze in Vlaanderen even goed kunnen dan in de USA of down under. We zijn hier niet simpel hé! Even grote rotzooi maken, maar aan kijkers geen gebrek.
Maar 't zijn allemaal poppemiekes en poppemannekes die er in meespelen. Ik heb in die series nog nooit een grote lelijkaard zien opduiken, of 't moet een clochaar geweest zijn, die daar effe den big boss speelde of omgekeerd: de succesrijke manager van het bedrijf die een vrouw had die niet om aan te zien was. Dat is not done in zeepland. Met andere woorden: de kans dat ik ooit opduik in zo'n reeks is nul, zero noppes.
Welke zeep gebruiken ze eigelijk? Sunlight, Avon, Dove, Nivea, ... of van die Carbolzeep van tijdens de oorlog. Volgens mijn grootmoeder zaliger moet het zoiets geweest zijn afgaande op de wazige beelden van de Dikke en de Schone. De zeep is in elk geval goed tegen de pukkels want dat zie je ook nooit in zo'n reeks. De Pammela's, Alexissen en Guido's van de zeepseriewereld zijn allemaal gelukzakken : Nooit een gezien die naar de WC moest of naar de de keuring met hun dikke vette auto. En wij maar geloven dat dat allemaal echt is.
Ik heb het getest : Ik ging ook niet meer naar de keuring met mijn auto. Tot de eerste controle van de politie... Ik kreeg de rekening gepresenteerd bij de Juge, maar in tegenstelling tot de zeepreeks people, kon ik mij geen batterij lawyers permiteren en kwam ik er niet zo goedkoop vanaf.
Het is dus allemaal nep ! Volksverlakkerij ! Goedkoop entertainment ! De realiteit staat er mijlenver vanaf.
Maar zo'n poppemieke mogen ze hier altijd aan mijn deur afzetten, ze zal het wel met wat minder moeten doen maar ik maak dat wel op een andere manier goed. Poppemie heeft best ook een auto dan moet ik niet meer te voet gaan en zolang dat mijn Puppe weet dat ze elk jaar naar de schouwing moet is 't ook al O.K. Zolang ze maar niet over mij beginnen roddelen want anders zap ik naar een ander kanaal. Zeker weten.
donderdag, februari 09, 2006
't Gaat diepzinnig zijn deze keer
't Is niet dat ik niet meer wil schrijven maar omdat het blijkbaar komkommertijd is in Simpel-land.
Om deze blog geen stille dood te willen laten sterven is het noodzakelijk dat u meer moeite doet om mij terug de dwanggedachte "Ik word simpel" eigen te maken. Leg eens wat meer originaliteit aan de dag. Opmerkingen als "ik klik op het rode kruisje en er gebeurt niks" en dierlijke geluiden uitbrengen zoals "Meuh", "Oink" en "Toink" gaan ongemerkt aan mij voorbij.
Vandaag was er nog een kleine poging om mijn simpel-zijn aan te wakkeren maar dit had niet het verhoopte succes. Als fervent gebruiker van het openbaar vervoer in Vlaanderen kan ik mij doodergeren aan de vertragingen. Doe ik niet. Aan te weinig plek. Doe ik niet. Aan bruuske remmanoeuvres die mij terug vooraan in de bus doen eindigen. Doe ik niet. Aan het eenzame wachten in koude en ijzige wind. Heb ik een warme jas voor dus doe ik ook niet.
Ik begin mij te realiseren dat ik mij eigelijk aan weinig dingen erger. Da's trouwens niet gezond ook. Dus ik ben abnormaal. Kalm, rustig en altijd vriendelijk tegen de mensen. Sommigen kleven er soms het etiket "Lui" op maar dat ben ik niet, zeker niet. Moe daarentegen....
Om terug te komen op het openbaar vervoer. Ik heb er mijn hobby van gemaakt om tijdens mijn 30 minuten trip de medereiziger te observeren. Ik probeer mij voor te stellen waarmee al die wezenloos voor zich uitstarende mensen bezig zijn. Slapen ze met hun ogen open? Zijn ze blij dat ze weer naar school kunnen of moeten werken? Heeft hun lief hen gedumpt? Was moeder de vrouw weer in form (of juist niet...)? Was die laatste pint er weer net één teveel? Kunnen die oortelefoontjes nog uit hun oren? I know : vervelende bezigheid zal u denken. Toch niet. Soms gebeurt het dat er eentje tussenzit die er bovenuit steekt, opvalt. En dat heb ik dan weer snel in de mot natuurlijk.
Halte. Jonge dame stapt op en trippelt naar een vrije plek in mijn buurt. Haalt digitale camera boven. Zo eentje van een paar honderd Euro uit een of ander elektronicaketen. Ze begint het toestelletje grondig te bestuderen en duwt op het knopje bovenaan. FLITS !!!! Wow, daar had ze even niet van terug. Toen we bijna op bestemming waren was haar memorykaartje van 32mb gevuld met een zelfportret, de busvloer, het plafond, de ongetwijfeld verbaasde overbelichte blik toen de flits zijn werk deed, nog eens de vloer, de deur, een panoramisch gezicht van het passerende landschap. Ik was echt benieuwd naar het resultaat. Ik kreeg het niet te zien. 't Is te zeggen, ik durfde het niet te vragen.
Halte. Klein mannetje van de hogere leeftijdscategorie strompelt de bus op. Ik zei eerder dat ik mij niet snel erger. Dit was een uitzondering. De man kwam recht tegenover mij te zitten en keek eerst een beetje rondom zich heen of er geen bekende gezichten te vinden waren. Oudere mensen komen altijd een bekende tegen waar ze zich ook mogen bevinden. Steekt een oud menske in Papoea-Nieuw Guinea in het regenwoud en ze komen een bekende tegen. Echt oude mensen daarentegen komen elkaar zeker weer tegen op een kerkhof. We'll meet again, don't know where, don't know when... zong Vera Lynn (zaliger) ooit. When weten we niet, where wel. In de put op het kerkhof op op de strooiweide na een tussenstop in het crematorium. U weet het ongetwijfeld nog: de eerste straat rechts. Ik was in het diepe peinzen verzonken als ik plots een gemurmel meen te horen. Ik kijk op. Lijkt het mannetje al een tijdje tegen mij bezig te zijn. Ik had het niet door. "Slecht were hee manneke?" Ik knik lichtjes bevestigend hopende dat het daarmee zou ophouden maar nee hij ging door. "Ik hajet al deure da het were weer slecht zou zijne. Mijn beeste heure asem dompte uit haar muile en mijn flebiet roerde op." Ik knikte weer bevestigend. "Kijkte gij ook naar de voetbal?" Opnieuw een bevestigend knikje hopend dat mijn stilzwijgen hem de moed zou ontnemen om verder enig gesprek te willen verderzetten. Oude mannetjes zitten zo niet in elkaar. Het mannetje vond het zijn missie om mij aan het babbelen te krijgen en ging gezwind door. Zijn koe was ziek geweest, de kiekens legden slecht, de bus was laat...moet hij klagen? Hij rijd gratis verdommeuh!
Doet er mij trouwens aan denken. Dat 65-plussers vanaf negen uur ook gratis met de trein mogen. Wat doen 65+'ers al om negen uur op de trein? Juist ze moeten naar een begrafenis.
Oude mensen moeten altijd naar een begraving, nooit naar een crematie, altijd begrafenis. Ik herinner me een bejaard echtpaar uit de buurt en als je die mensen tegenkwam hadden ze nooit tijd om te roddelen want... ze moesten altijd 'te lijken gaan' (naar een begrafenis...ja zo zeggen ze dat hier). De repetitie voor hun eigen grote moment.
U ooit al afgevraagd wie naar uw begrafenis zou komen mocht je nu de pijp aan Maarten geven?
Ik wel. Ik zie de kerk -het moet via een kerk, je kan beter op veilig spelen- vol zitten met snotterende mensen: Vrienden, familie, buren, beroepslijkbidders en oudjes die toevallig in de buurt waren om alvast te repeteren voor hun eigen grote moment.
Wat zou de pastoor zeggen? Niks slechts, want dat hoort niet, da's not-done. Ik stel me voor dat het iets zal zijn zoals dit : "Beminde broeders en zusters." Want op dat moment zijn we allemaal familie, nietwaar zusters en broeders? "Onze dierbare overledene..." Als je daar in zo'n houten konijnekot ligt ben je dierbaar. Echt waar. Ze overlopen dan even je leven alsof ze constant achter je aan gehold hebben. Waar halen ze het allemaal? Ik herinner me dat meneer pastoor van mijn grootvader dingen zei waarvan ik op dat moment dacht van : "Wow, het was eigelijk wel een felle rakker ons peetjen." Zelfs je grootste geheim word dan zomaar te prooi gegooid van de roddelpers én de oudjes die komen repeteren voor hun eigen grote moment.
Na het verplichte ophemelen komt dan de rush naar de gedenkkaartjes en effe passeren gelijk aan de kassa van meneer pastoor. Tijdens die parade zie je ook meteen wie niet veel repetities meer te goed heeft.
Dan komt het meest intense moment. De drugs. Meneer pastoor gaat je konijnenkot rond met een blikken pot gevuld met wiet of zoiets want ik moet er alvast altijd van hoesten, mijn vrouw lachen, want ik hoest raar. Nu als jezelf de hoofdrol vertolkt heb je daar geen last van natuurlijk. Helemaal op het einde van de voorstelling word je dan onder plechtstatige muziek naar buiten gedragen. De combi in en richting terminus. Daar aangekomen doet iedereen nog even de moeite om verdrietg te zijn omwille van het grote verlies en dan is 't party time ! Wees nu eerlijk, op het koffiekoekenfuifje loopt het dikwijls uit de hand toch? Nonkel Prosper heeft na de verplichte koffie besloten een vat Trappist soldaat te maken daarin bijgestaan door ander mannenvolk aldaar aanwezig. Nonkel begint moppen te tappen en na drie grappen is iedereen 'in the mood'. Lachen geblazen, dikke fun en dat allemaal zonder jou want jij valt ondertussen 1,60m onder de grond reeds te prooi aan zespotige veelvraten. Die hebben ook het feest van hun leven.
Na een week en zes begrafenissen verder zijn ze je uiteraard al vergeten en mag je van geluk spreken wanneer ze nog eens passeren op Allerheiligen. Behalve je dichte familiekring. Die zijn druk doende de financiële kant af te handelen. Hun erfenis. 't Was ne goeie vent, ziet eens zijne spaarboek ! Zie eens dit en kijk eens hier. Maak u alvast geen illusies over mijn spaarboek. Ik ben gehuwd weet u.
Eerlijk gezegd. Ik hoop dat ik voor ik naar het Walhalla vertrek eerst nog eens mag gaan spoken. Dat lijkt me fijn. Ik weet alvast wie mijn eerste slachtoffer word. 't Is koud en donker, je zweeft door de wereld naar je eerste doelwit. Beleefd spook dat je bent klop je eerst aan natuurlijk. Goed luid kloppen heeft hierbij het beste effect. Je kan ook aanbellen maar dat is ronduit belachelijk spooksgewijs. Je zweeft alvast binnen door de deur want wereldse dingen vormen nu geen barriere meer. In vol ornaat verschijn je dan voor het slachtoffer met een air van "Hier ben ik dan, en nu is't aan u." Ik ben er zeker van dat het een moment zal zijn van dolle pret.
Wanneer je daarna in het hiernamaals arriveert zou je, volgens de meeste stromingen, een bewijs moeten leveren van goed gedrag en zeden. Zonder kom je nergens. Tijdens het leven raak je niet aan werk en als je dan dood bent raak je zonder dat vodje papier de eeuwige jachtvelden niet binnen. Dat bewijs van goed gedrag en zeden is als het ware je ticket to eternity.
Wat mij brengt bij Tickets. Ik zie er dagelijks, ambtshalve, een hoop de revue passeren en u dacht dat alleen deze blog vol dt fouten staat. Denk maar vlug iets anders. Hoe sommigen er in slagen hun probleem te omschrijven grenst aan het ongeloofelijke.
"Het werkt niet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" Wat werkt niet? Uw verstand? Uw stoof? Uw auto?
"Ik heb dit en dat geprobeert en het werkt niet." Met andere woorden : Het werkte ooit maar door mijn eigen deskunidge ingreep werkt het niet meer.
"Jullie interface werkt niet." De interface werkt perfect. U hebt er alleen zo erg in zitten rommelen dat het spul gewoon tilt is geslagen.
"Beste Supporter, ...." Oh ! Ik ben fan van u ?!
"Geachte meneer of mevrouw,...ik bekeek uw pagina's met de grootste intresse en ik stel vast dat u op pagina drie het produkt Page Error 404 aanbied. Hiervoor heb ik mijn intresse opgewekt. Kan u mij, als u even tijd heeft, uitleggen wat ik hier lokaal voor nodig heb om dit op te lossen?"
"Beste, ik heb bij u produkt X aangeschaft om ding X te doen. Is ding Y daar ook inbegrepen?" Beste, ik heb een fiets gekocht om te fietsen. Is daar ook een paard inbegrepen?
Beginnen bij het openbaar vervoer, filosoferen over de dood (zware kost) en eindigen op je werk. Het kan eigelijk niet simpeler. De cirkel van het leven is volledig.
Om deze blog geen stille dood te willen laten sterven is het noodzakelijk dat u meer moeite doet om mij terug de dwanggedachte "Ik word simpel" eigen te maken. Leg eens wat meer originaliteit aan de dag. Opmerkingen als "ik klik op het rode kruisje en er gebeurt niks" en dierlijke geluiden uitbrengen zoals "Meuh", "Oink" en "Toink" gaan ongemerkt aan mij voorbij.
Vandaag was er nog een kleine poging om mijn simpel-zijn aan te wakkeren maar dit had niet het verhoopte succes. Als fervent gebruiker van het openbaar vervoer in Vlaanderen kan ik mij doodergeren aan de vertragingen. Doe ik niet. Aan te weinig plek. Doe ik niet. Aan bruuske remmanoeuvres die mij terug vooraan in de bus doen eindigen. Doe ik niet. Aan het eenzame wachten in koude en ijzige wind. Heb ik een warme jas voor dus doe ik ook niet.
Ik begin mij te realiseren dat ik mij eigelijk aan weinig dingen erger. Da's trouwens niet gezond ook. Dus ik ben abnormaal. Kalm, rustig en altijd vriendelijk tegen de mensen. Sommigen kleven er soms het etiket "Lui" op maar dat ben ik niet, zeker niet. Moe daarentegen....
Om terug te komen op het openbaar vervoer. Ik heb er mijn hobby van gemaakt om tijdens mijn 30 minuten trip de medereiziger te observeren. Ik probeer mij voor te stellen waarmee al die wezenloos voor zich uitstarende mensen bezig zijn. Slapen ze met hun ogen open? Zijn ze blij dat ze weer naar school kunnen of moeten werken? Heeft hun lief hen gedumpt? Was moeder de vrouw weer in form (of juist niet...)? Was die laatste pint er weer net één teveel? Kunnen die oortelefoontjes nog uit hun oren? I know : vervelende bezigheid zal u denken. Toch niet. Soms gebeurt het dat er eentje tussenzit die er bovenuit steekt, opvalt. En dat heb ik dan weer snel in de mot natuurlijk.
Halte. Jonge dame stapt op en trippelt naar een vrije plek in mijn buurt. Haalt digitale camera boven. Zo eentje van een paar honderd Euro uit een of ander elektronicaketen. Ze begint het toestelletje grondig te bestuderen en duwt op het knopje bovenaan. FLITS !!!! Wow, daar had ze even niet van terug. Toen we bijna op bestemming waren was haar memorykaartje van 32mb gevuld met een zelfportret, de busvloer, het plafond, de ongetwijfeld verbaasde overbelichte blik toen de flits zijn werk deed, nog eens de vloer, de deur, een panoramisch gezicht van het passerende landschap. Ik was echt benieuwd naar het resultaat. Ik kreeg het niet te zien. 't Is te zeggen, ik durfde het niet te vragen.
Halte. Klein mannetje van de hogere leeftijdscategorie strompelt de bus op. Ik zei eerder dat ik mij niet snel erger. Dit was een uitzondering. De man kwam recht tegenover mij te zitten en keek eerst een beetje rondom zich heen of er geen bekende gezichten te vinden waren. Oudere mensen komen altijd een bekende tegen waar ze zich ook mogen bevinden. Steekt een oud menske in Papoea-Nieuw Guinea in het regenwoud en ze komen een bekende tegen. Echt oude mensen daarentegen komen elkaar zeker weer tegen op een kerkhof. We'll meet again, don't know where, don't know when... zong Vera Lynn (zaliger) ooit. When weten we niet, where wel. In de put op het kerkhof op op de strooiweide na een tussenstop in het crematorium. U weet het ongetwijfeld nog: de eerste straat rechts. Ik was in het diepe peinzen verzonken als ik plots een gemurmel meen te horen. Ik kijk op. Lijkt het mannetje al een tijdje tegen mij bezig te zijn. Ik had het niet door. "Slecht were hee manneke?" Ik knik lichtjes bevestigend hopende dat het daarmee zou ophouden maar nee hij ging door. "Ik hajet al deure da het were weer slecht zou zijne. Mijn beeste heure asem dompte uit haar muile en mijn flebiet roerde op." Ik knikte weer bevestigend. "Kijkte gij ook naar de voetbal?" Opnieuw een bevestigend knikje hopend dat mijn stilzwijgen hem de moed zou ontnemen om verder enig gesprek te willen verderzetten. Oude mannetjes zitten zo niet in elkaar. Het mannetje vond het zijn missie om mij aan het babbelen te krijgen en ging gezwind door. Zijn koe was ziek geweest, de kiekens legden slecht, de bus was laat...moet hij klagen? Hij rijd gratis verdommeuh!
Doet er mij trouwens aan denken. Dat 65-plussers vanaf negen uur ook gratis met de trein mogen. Wat doen 65+'ers al om negen uur op de trein? Juist ze moeten naar een begrafenis.
Oude mensen moeten altijd naar een begraving, nooit naar een crematie, altijd begrafenis. Ik herinner me een bejaard echtpaar uit de buurt en als je die mensen tegenkwam hadden ze nooit tijd om te roddelen want... ze moesten altijd 'te lijken gaan' (naar een begrafenis...ja zo zeggen ze dat hier). De repetitie voor hun eigen grote moment.
U ooit al afgevraagd wie naar uw begrafenis zou komen mocht je nu de pijp aan Maarten geven?
Ik wel. Ik zie de kerk -het moet via een kerk, je kan beter op veilig spelen- vol zitten met snotterende mensen: Vrienden, familie, buren, beroepslijkbidders en oudjes die toevallig in de buurt waren om alvast te repeteren voor hun eigen grote moment.
Wat zou de pastoor zeggen? Niks slechts, want dat hoort niet, da's not-done. Ik stel me voor dat het iets zal zijn zoals dit : "Beminde broeders en zusters." Want op dat moment zijn we allemaal familie, nietwaar zusters en broeders? "Onze dierbare overledene..." Als je daar in zo'n houten konijnekot ligt ben je dierbaar. Echt waar. Ze overlopen dan even je leven alsof ze constant achter je aan gehold hebben. Waar halen ze het allemaal? Ik herinner me dat meneer pastoor van mijn grootvader dingen zei waarvan ik op dat moment dacht van : "Wow, het was eigelijk wel een felle rakker ons peetjen." Zelfs je grootste geheim word dan zomaar te prooi gegooid van de roddelpers én de oudjes die komen repeteren voor hun eigen grote moment.
Na het verplichte ophemelen komt dan de rush naar de gedenkkaartjes en effe passeren gelijk aan de kassa van meneer pastoor. Tijdens die parade zie je ook meteen wie niet veel repetities meer te goed heeft.
Dan komt het meest intense moment. De drugs. Meneer pastoor gaat je konijnenkot rond met een blikken pot gevuld met wiet of zoiets want ik moet er alvast altijd van hoesten, mijn vrouw lachen, want ik hoest raar. Nu als jezelf de hoofdrol vertolkt heb je daar geen last van natuurlijk. Helemaal op het einde van de voorstelling word je dan onder plechtstatige muziek naar buiten gedragen. De combi in en richting terminus. Daar aangekomen doet iedereen nog even de moeite om verdrietg te zijn omwille van het grote verlies en dan is 't party time ! Wees nu eerlijk, op het koffiekoekenfuifje loopt het dikwijls uit de hand toch? Nonkel Prosper heeft na de verplichte koffie besloten een vat Trappist soldaat te maken daarin bijgestaan door ander mannenvolk aldaar aanwezig. Nonkel begint moppen te tappen en na drie grappen is iedereen 'in the mood'. Lachen geblazen, dikke fun en dat allemaal zonder jou want jij valt ondertussen 1,60m onder de grond reeds te prooi aan zespotige veelvraten. Die hebben ook het feest van hun leven.
Na een week en zes begrafenissen verder zijn ze je uiteraard al vergeten en mag je van geluk spreken wanneer ze nog eens passeren op Allerheiligen. Behalve je dichte familiekring. Die zijn druk doende de financiële kant af te handelen. Hun erfenis. 't Was ne goeie vent, ziet eens zijne spaarboek ! Zie eens dit en kijk eens hier. Maak u alvast geen illusies over mijn spaarboek. Ik ben gehuwd weet u.
Eerlijk gezegd. Ik hoop dat ik voor ik naar het Walhalla vertrek eerst nog eens mag gaan spoken. Dat lijkt me fijn. Ik weet alvast wie mijn eerste slachtoffer word. 't Is koud en donker, je zweeft door de wereld naar je eerste doelwit. Beleefd spook dat je bent klop je eerst aan natuurlijk. Goed luid kloppen heeft hierbij het beste effect. Je kan ook aanbellen maar dat is ronduit belachelijk spooksgewijs. Je zweeft alvast binnen door de deur want wereldse dingen vormen nu geen barriere meer. In vol ornaat verschijn je dan voor het slachtoffer met een air van "Hier ben ik dan, en nu is't aan u." Ik ben er zeker van dat het een moment zal zijn van dolle pret.
Wanneer je daarna in het hiernamaals arriveert zou je, volgens de meeste stromingen, een bewijs moeten leveren van goed gedrag en zeden. Zonder kom je nergens. Tijdens het leven raak je niet aan werk en als je dan dood bent raak je zonder dat vodje papier de eeuwige jachtvelden niet binnen. Dat bewijs van goed gedrag en zeden is als het ware je ticket to eternity.
Wat mij brengt bij Tickets. Ik zie er dagelijks, ambtshalve, een hoop de revue passeren en u dacht dat alleen deze blog vol dt fouten staat. Denk maar vlug iets anders. Hoe sommigen er in slagen hun probleem te omschrijven grenst aan het ongeloofelijke.
"Het werkt niet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" Wat werkt niet? Uw verstand? Uw stoof? Uw auto?
"Ik heb dit en dat geprobeert en het werkt niet." Met andere woorden : Het werkte ooit maar door mijn eigen deskunidge ingreep werkt het niet meer.
"Jullie interface werkt niet." De interface werkt perfect. U hebt er alleen zo erg in zitten rommelen dat het spul gewoon tilt is geslagen.
"Beste Supporter, ...." Oh ! Ik ben fan van u ?!
"Geachte meneer of mevrouw,...ik bekeek uw pagina's met de grootste intresse en ik stel vast dat u op pagina drie het produkt Page Error 404 aanbied. Hiervoor heb ik mijn intresse opgewekt. Kan u mij, als u even tijd heeft, uitleggen wat ik hier lokaal voor nodig heb om dit op te lossen?"
"Beste, ik heb bij u produkt X aangeschaft om ding X te doen. Is ding Y daar ook inbegrepen?" Beste, ik heb een fiets gekocht om te fietsen. Is daar ook een paard inbegrepen?
Beginnen bij het openbaar vervoer, filosoferen over de dood (zware kost) en eindigen op je werk. Het kan eigelijk niet simpeler. De cirkel van het leven is volledig.
dinsdag, februari 07, 2006
Allez daar gaan we weer...
Vandaag weer enkele simpele momenten beleefd.
Het begon al deze morgen.
Ik stap van de bus naar het werk en wandel van de halte richting infrastructuur van mijn broodheer.
Mocht het u verbazen: het was al fluitend.
Plots hoor ik links achter een zenuwachtig getoeter en naast mij doemt zo'n dikke BMW op.
bzzzzzz..raampje naar beneden... en een man van middelbare leeftijd buigt zich een beetje voorover en kijkt mij aan alsof hij you-know-what geroken heeft.
"Hei!... 't crematorium waar is da?"
Vriendelijk als ik ben leg ik 'm uit om steeds rechtdoor te rijden tot aan de volgende verkeerslichten en daar links af te slaan.
"OK" en vroem weg stuift de vriendelijke boer.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat het in feite de eerste straat rechts was op zo'n 20 meter van waar ik stond. Had hij maar een beetje vriendelijker moeten zijn.
Even kwam in mij op de man de raad te geven uit te stappen, op het kruispunt te gaan staan en onder de eerste de beste vrachtwagen te springen. Op die manier zou hij vanzelf ter bestemming raken.
Klant is koning, keizer of voor mijn part admiraal maar Popla (wc-papier) gebruiken ze allemaal. OK, ik wil u wel helpen, ik zal mijn best doen om uw probleem uit de wereld te helpen maar behandel mij dan niet als iemand uit de tijd van "De negerhut van oom Tom". Slavernij is al lang afgeschaft in ons apenlandje.
Nu eerlijk gezegd laat het mij koud hoe mensen mij aanspreken. Ze mogen nog zo grof, bruut of boers doen en eisen dat ik voor hen in de houding spring. Ze zijn vast niet meer (maar ook niet minder) dan mij. Op het eind van de trip moeten ze tenslotte toch zelf hun gat afkuisen.
De "done's en not-done's" van de Helpdesk
Als mensen de helpdesk contacteren dan hebben ze een probleem. Ik heb nog nooit een telefoon of mail gehad van iemand die de helpdesk contacteert om eens over het weer, de politiek of het voetbal te keuvelen.
De kunst is om uit de waterval van woorden de essentie, het probleem dus, te filteren. Om de wachttijden aanzienlijk in te korten is het misschien interessant om met het volgende rekening te houden:
- Omschrijf duidelijk en rustig uw probleem en blijf to the point : Op die manier kan een helpdesk(st)er u gericht helpen met het oplossen van uw probleem en is het ook van de eerste keer duidelijk wat er schort.
- De helpdesker heeft meestal een degelijke opleiding genoten en weet ook (meestal) waarover hij het heeft: Het heeft dus verder geen zin om tijdens de probleemomschrijving een snelcursus te doceren aan de helpdesk(st)er. Er zijn van die mensen die het nodig vinden om, nadat ze hun probleem hebben uitgelegd, zelf met de oplossing te komen aandraven en dan nog in details deze oplossing aan de helpdesk(st)er uit te leggen. Als u het al weet...waarom belt u dan?
- Het tegenovergesteld is echter ook waar: De helpdesk(st)er is geen onderwijzer(es). Het heeft dus weinig zin om bij elke stap die iemand van een helpdesk u doorgeeft te benadrukken dat u er eigelijk niks van kent. Een goeie helpdesk(st)er leid u zonder omwegen en op een begrijpelijke manier naar de oplossing van uw probleem. Heeft u iets niet goed begrepen, vraag het dan gerust opnieuw...maar niet teveel opnieuw...
- De helpdesk(st)er is geen sociaal assitent(e): Als u psychische of andere, niet aan de helpdesk gerelateerde, problemen heeft dient u de desbetreffende dienst te contacteren. De helpdesk is geen portaalsite. Ook zijn wij geen tewerkstellingsbureau, dus bellen met de vraag of "er geen jobke vrij is" is dus totaal overbodig.
- Regels zijn regels: Een helpdesk staat niet boven de wetten en regels die opgelegd zijn door de bevoegde organisaties en instellingen. U kan dus niet verwachten dat een organisatie die wereldwijd bevoegd is voor een bepaald iets en daarvoor de regels heeft opgesteld, speciaal voor u een bocht van 180° zal maken.
- Voordat u belt, zorg dan dat u de juiste helpdesk belt: Als u hulp wenst bij iets waar de helpdesk niets van afweet of gewoon niet bevoegd is of geschikt om u verder te helpen, verliest u kostbare tijd en verliest de helpdesk ook tijd. Da's dus dubbel verlies. U gaat toch ook niet bij de slager om een gesneden brood?
- Rustig en kalm blijven is een goeie manier om snel geholpen te worden. Het kost ongeloofelijk veel moeite om eerst iemand te kalmeren om dan tot de essentie te komen. De helpdeskmedewerk(st)er is ook maar een mens en doet zijn/haar uiterste best om u zo goed mogelijk te hepen. Niets zo gevaarlijk als een gestresseerde helpdesk(st)er. Er zijn al voor minder gezinsdrama's gebeurd.
- Refereer niet naar een collega van de helpdesk(st)er, die u eerder aan de lijn had, met de termen: Trut, mutten, ezel, kalf, troeten, seut,...enz... De helpdesk(st)er die u nu aan de lijn heeft kent zijn/haar collega's enkel bij hun naam en niet met de troetelnaam die u ter plaatse verzint. Als deze collega u volgens u niet correct heeft verdergeholpen wil dat niet zeggen dat het probleem niet kan of zal opgelost worden. Iedereen maakt fouten.
Bovenstaande tips zijn enkel ter verduidelijking van hoe een helpdesk hoort te werken.
Euh nee eigelijk is dit gewoon om het mezelf makkelijk te maken en te voorkomen dat ik simpel word.
Het begon al deze morgen.
Ik stap van de bus naar het werk en wandel van de halte richting infrastructuur van mijn broodheer.
Mocht het u verbazen: het was al fluitend.
Plots hoor ik links achter een zenuwachtig getoeter en naast mij doemt zo'n dikke BMW op.
bzzzzzz..raampje naar beneden... en een man van middelbare leeftijd buigt zich een beetje voorover en kijkt mij aan alsof hij you-know-what geroken heeft.
"Hei!... 't crematorium waar is da?"
Vriendelijk als ik ben leg ik 'm uit om steeds rechtdoor te rijden tot aan de volgende verkeerslichten en daar links af te slaan.
"OK" en vroem weg stuift de vriendelijke boer.
De eerlijkheid gebied me te zeggen dat het in feite de eerste straat rechts was op zo'n 20 meter van waar ik stond. Had hij maar een beetje vriendelijker moeten zijn.
Even kwam in mij op de man de raad te geven uit te stappen, op het kruispunt te gaan staan en onder de eerste de beste vrachtwagen te springen. Op die manier zou hij vanzelf ter bestemming raken.
Klant is koning, keizer of voor mijn part admiraal maar Popla (wc-papier) gebruiken ze allemaal. OK, ik wil u wel helpen, ik zal mijn best doen om uw probleem uit de wereld te helpen maar behandel mij dan niet als iemand uit de tijd van "De negerhut van oom Tom". Slavernij is al lang afgeschaft in ons apenlandje.
Nu eerlijk gezegd laat het mij koud hoe mensen mij aanspreken. Ze mogen nog zo grof, bruut of boers doen en eisen dat ik voor hen in de houding spring. Ze zijn vast niet meer (maar ook niet minder) dan mij. Op het eind van de trip moeten ze tenslotte toch zelf hun gat afkuisen.
De "done's en not-done's" van de Helpdesk
Als mensen de helpdesk contacteren dan hebben ze een probleem. Ik heb nog nooit een telefoon of mail gehad van iemand die de helpdesk contacteert om eens over het weer, de politiek of het voetbal te keuvelen.
De kunst is om uit de waterval van woorden de essentie, het probleem dus, te filteren. Om de wachttijden aanzienlijk in te korten is het misschien interessant om met het volgende rekening te houden:
- Omschrijf duidelijk en rustig uw probleem en blijf to the point : Op die manier kan een helpdesk(st)er u gericht helpen met het oplossen van uw probleem en is het ook van de eerste keer duidelijk wat er schort.
- De helpdesker heeft meestal een degelijke opleiding genoten en weet ook (meestal) waarover hij het heeft: Het heeft dus verder geen zin om tijdens de probleemomschrijving een snelcursus te doceren aan de helpdesk(st)er. Er zijn van die mensen die het nodig vinden om, nadat ze hun probleem hebben uitgelegd, zelf met de oplossing te komen aandraven en dan nog in details deze oplossing aan de helpdesk(st)er uit te leggen. Als u het al weet...waarom belt u dan?
- Het tegenovergesteld is echter ook waar: De helpdesk(st)er is geen onderwijzer(es). Het heeft dus weinig zin om bij elke stap die iemand van een helpdesk u doorgeeft te benadrukken dat u er eigelijk niks van kent. Een goeie helpdesk(st)er leid u zonder omwegen en op een begrijpelijke manier naar de oplossing van uw probleem. Heeft u iets niet goed begrepen, vraag het dan gerust opnieuw...maar niet teveel opnieuw...
- De helpdesk(st)er is geen sociaal assitent(e): Als u psychische of andere, niet aan de helpdesk gerelateerde, problemen heeft dient u de desbetreffende dienst te contacteren. De helpdesk is geen portaalsite. Ook zijn wij geen tewerkstellingsbureau, dus bellen met de vraag of "er geen jobke vrij is" is dus totaal overbodig.
- Regels zijn regels: Een helpdesk staat niet boven de wetten en regels die opgelegd zijn door de bevoegde organisaties en instellingen. U kan dus niet verwachten dat een organisatie die wereldwijd bevoegd is voor een bepaald iets en daarvoor de regels heeft opgesteld, speciaal voor u een bocht van 180° zal maken.
- Voordat u belt, zorg dan dat u de juiste helpdesk belt: Als u hulp wenst bij iets waar de helpdesk niets van afweet of gewoon niet bevoegd is of geschikt om u verder te helpen, verliest u kostbare tijd en verliest de helpdesk ook tijd. Da's dus dubbel verlies. U gaat toch ook niet bij de slager om een gesneden brood?
- Rustig en kalm blijven is een goeie manier om snel geholpen te worden. Het kost ongeloofelijk veel moeite om eerst iemand te kalmeren om dan tot de essentie te komen. De helpdeskmedewerk(st)er is ook maar een mens en doet zijn/haar uiterste best om u zo goed mogelijk te hepen. Niets zo gevaarlijk als een gestresseerde helpdesk(st)er. Er zijn al voor minder gezinsdrama's gebeurd.
- Refereer niet naar een collega van de helpdesk(st)er, die u eerder aan de lijn had, met de termen: Trut, mutten, ezel, kalf, troeten, seut,...enz... De helpdesk(st)er die u nu aan de lijn heeft kent zijn/haar collega's enkel bij hun naam en niet met de troetelnaam die u ter plaatse verzint. Als deze collega u volgens u niet correct heeft verdergeholpen wil dat niet zeggen dat het probleem niet kan of zal opgelost worden. Iedereen maakt fouten.
Bovenstaande tips zijn enkel ter verduidelijking van hoe een helpdesk hoort te werken.
Euh nee eigelijk is dit gewoon om het mezelf makkelijk te maken en te voorkomen dat ik simpel word.
donderdag, februari 02, 2006
Tien voor t(w)aal(f)
U weet het of u weet het mogelijk nog niet, maar als er één taalgemeenschap is die voor elke engelse term een eigen vertaling heeft zijn het wel de franstaligen. Voor alle duidelijkheid : ik heb geen problemen met onze broeders en zusters van onder de taalgrens of ten zuiden van 's lands grens maar er zijn zo van die dingen die mij tot enige naar simpel worden neigende bedenkingen oproepen.
Zo hebben onze franstalige vrienden en vriendinnen zo een beetje hun eigen IT taal geschapen door voor elke engelse term een franse te bedenken.
Een klein voorbeeldje van wat je op een doordeweekse dag zoal te horen kan krijgen:
de telefoon: Ring Ring Ring (in realiteit is het zo'n 'prullewullewuup'-geluidje, maar 't valt nogal lastig met woorden te omschrijven eigelijk)
Na de plichtplegingen en het uitwisselen van de nodige protocolaire beleefdheden volgt een summiere, onsamenhangde probleemomschrijving die mij noopt tot de volgende conversatie.
ikke: Ouvriez votre navigateur svp.
Frans: Euh mon ...quoi? (hoort het donderen in Parijs)
ikke: Votre browser. (engelse term - Big mistake)
Frans: Euh ...-pom pom pom : En alweer 5 minuten dichter bij het naar huis gaan :-) ... je ne le vois pas? (in de toonaard van "kan je aub geen Chinees praten?")
ikke: Votre Internet Explorer, Firefox, Netscape, ... (etcetera)
Frans: Euh... (yep dus...nooit van gehoord)
ikke: Avec quelle application navigez-vous sur Internet?
Frans: Euh... (een gevarieerd gesprek kan je dat nu toch ook niet echt noemen)
ikke: Avec quelle programme visitez-vous votre site web? (gesteld dat hij een website heeft. Ik twijfelde serieus)
Frans: AAAAAAAAH
-- Woehoew !! Yes !!!!! Eindelijk. --
Frans: Mon GOOGLE !!!!
ikke: Euh ??!!....
Zo hebben onze franstalige vrienden en vriendinnen zo een beetje hun eigen IT taal geschapen door voor elke engelse term een franse te bedenken.
Een klein voorbeeldje van wat je op een doordeweekse dag zoal te horen kan krijgen:
de telefoon: Ring Ring Ring (in realiteit is het zo'n 'prullewullewuup'-geluidje, maar 't valt nogal lastig met woorden te omschrijven eigelijk)
Na de plichtplegingen en het uitwisselen van de nodige protocolaire beleefdheden volgt een summiere, onsamenhangde probleemomschrijving die mij noopt tot de volgende conversatie.
ikke: Ouvriez votre navigateur svp.
Frans: Euh mon ...quoi? (hoort het donderen in Parijs)
ikke: Votre browser. (engelse term - Big mistake)
Frans: Euh ...-pom pom pom : En alweer 5 minuten dichter bij het naar huis gaan :-) ... je ne le vois pas? (in de toonaard van "kan je aub geen Chinees praten?")
ikke: Votre Internet Explorer, Firefox, Netscape, ... (etcetera)
Frans: Euh... (yep dus...nooit van gehoord)
ikke: Avec quelle application navigez-vous sur Internet?
Frans: Euh... (een gevarieerd gesprek kan je dat nu toch ook niet echt noemen)
ikke: Avec quelle programme visitez-vous votre site web? (gesteld dat hij een website heeft. Ik twijfelde serieus)
Frans: AAAAAAAAH
-- Woehoew !! Yes !!!!! Eindelijk. --
Frans: Mon GOOGLE !!!!
ikke: Euh ??!!....
Voor de geïntresseerden
Sommigen hebben het niet allemaal op een rijtje. De ziekte van m'n mailbox heet SPAM. Spam is rot, spam is vervelend, spam is dom, spam is debiel, spam is simpel.
Het gaat er niet om, om een belangrijke mail (althans voor degene die spamt), de argeloze mailboxbezitter door z'n strot te duwen.
Het gaat erom hoe je je bericht aanbrengt bij de (on)gelukkige ontvanger. Zeg nu zelf: wanneer je het berichtje op zich leest (cursief) weet je al van de eerste regel dat het om weer zo'n spammer gaat. Wanneer je je bericht een beetje weet te 'verkopen' of met andere woorden aan de man of vrouw te brengen, dan valt het veel minder op dat het eigelijk gewoon ordinaire spam is.
Dus heren (of dames) would-be spammers het kan dus ook op de volgende manier:
Volgt thans een Mededeling van Openbaar Nut.
Onder het moto : "Ge kunt er maar plezier van hebben".
Het volgende:
Goede avond,
Ik heb meerdere goede adult domeinnamen te koop of te huur, wilt u even
kijken?
---------
gewoonsex.nl
bel4sex.nl
ikkomsnel.nl
sexvriend.nl
realcamgirl.nl (de .com zijn standaard rond de 280 dames online) en is
hiermee zeker niet een van de kleinste in de U.S.A
realcamgirls.nl
stoutewensen.nl
wenscam.nl (voor al uw stoute wensen)
sexcampunt.nl
gewoonsnel.nl
---------
Doet u een bod? graag dan via de e-mail. (xxxxx@hotmail.com)
Betaling: bank/contant
Mail uw bod (geef aan of het om huur of koop gaat)
en geef aan om welk domeinnaam het gaat.
U mag ook een bod doen voor alle 10 tegelijk.
Met Vriendelijke Groet
Deze mededeling werd u met plezier aangeboden door Graag-één-wip vzw ism zijnwijsimpel.be.
Het gaat er niet om, om een belangrijke mail (althans voor degene die spamt), de argeloze mailboxbezitter door z'n strot te duwen.
Het gaat erom hoe je je bericht aanbrengt bij de (on)gelukkige ontvanger. Zeg nu zelf: wanneer je het berichtje op zich leest (cursief) weet je al van de eerste regel dat het om weer zo'n spammer gaat. Wanneer je je bericht een beetje weet te 'verkopen' of met andere woorden aan de man of vrouw te brengen, dan valt het veel minder op dat het eigelijk gewoon ordinaire spam is.
Dus heren (of dames) would-be spammers het kan dus ook op de volgende manier:
Volgt thans een Mededeling van Openbaar Nut.
Onder het moto : "Ge kunt er maar plezier van hebben".
Het volgende:
Goede avond,
Ik heb meerdere goede adult domeinnamen te koop of te huur, wilt u even
kijken?
---------
gewoonsex.nl
bel4sex.nl
ikkomsnel.nl
sexvriend.nl
realcamgirl.nl (de .com zijn standaard rond de 280 dames online) en is
hiermee zeker niet een van de kleinste in de U.S.A
realcamgirls.nl
stoutewensen.nl
wenscam.nl (voor al uw stoute wensen)
sexcampunt.nl
gewoonsnel.nl
---------
Doet u een bod? graag dan via de e-mail. (xxxxx@hotmail.com)
Betaling: bank/contant
Mail uw bod (geef aan of het om huur of koop gaat)
en geef aan om welk domeinnaam het gaat.
U mag ook een bod doen voor alle 10 tegelijk.
Met Vriendelijke Groet
Deze mededeling werd u met plezier aangeboden door Graag-één-wip vzw ism zijnwijsimpel.be.
woensdag, februari 01, 2006
Honey I'm back !!!
Je kent het waarschijnlijk wel: Een van je klanten loopt om één of andere reden over naar de concurentie nadat je uren gezwoegt hebt om zijn levensbedreigend probleem op te lossen. De arme drommel slaagt er echter niet in om je kinderlijk eenvoudige instructies om te zetten in de praktijk. De onherroepelijke scheiding is nakend en onvermijdelijk.
Op zo'n momenten is het heel droevig en ik pink dan ook, overgevoelig als ik ben, een traantje weg.
Yeah right !
Groot is de verrassing als je op het einde van je werkdag een telefoontje krijgt van iemand die dolenthousiast van wal steekt met de zinsnede : "Hallo ! Goed Nieuws ! Ik was weg bij u maar ik kom terug !"
De eerste reactie is dan : "Okee nieuwe klant" tot de persoon in kwestie verder gaat en de identiteit meer en meer duidelijk word. Zo duidelijk dat je enthousiasme omslaat in panische angst en de doemscenaroio's weer de kop opsteken. Dan begin je ostentatief de klok in de gaten te houden. Nog een kwartiertje. Hoe meer vragen er komen hoe angstiger je word. Zo angstig dat je serieus je best moet doen om niet al gillend het bureau uit te rennen.
Nu ja op het eind zal het allemaal wel meevallen troost ik mezelf met de gedachte wanneer ik moe maar tevreden huiswaarts keer.
Er is nog een categorie trouwens : de voorspelbare klant. Dit type klant is zo voorspelbaar dat je wanneer de telefoon rinkelt en je het nummer ziet verschijnen al weet wat je gaat moeten antwoorden. Als dit fenomeen de kop opsteekt dan ben je tevreden dat het niet té regelmatig voorkomt. Een mens zou bijna gaan denken dat hij paranormaal begiftigd is. Mijn paranormale begaafdheid beperkt zich thans tot het meest voorspelbare. Ik ben dan ook een beginnend paranormalist (of hoe noem je dat?).
Wat ik kan voorspellen :
- Ik kan met een foutmarge van 10% voorspellen wanneer m'n bus komt. Daarbij komt dat ik dus ook nogal zeker kan voorspellen wanneer ik zal thuis zijn.
- Ik kan met zekerheid ook voorspellen dat dit jaar Pasen op een zondag valt en Paasmaandag de dag na Pasen.
- Ik heb ook een glazen bol (zo'n plasmading). Ik kan met kwasie zekerheid voorspellen dat ik er niet kan afblijven. Die bliksemmetjes zijn verleidelijk. Vingers op de bol en het ding knettert. Ik hoop alleen dat dat geen nefaste invloed heeft op mijn fertiliteit die elektrische stroom. Men zegt dat van een GSM aan je oor je hersenen gaan koken. De link was snel gelegd en dus mijn GSM zit nooit, jamais in mijn broekzak.
- Er zijn nog van die dingen die ik hier liever in het midden laat.
Tot dezelfde categorie (als hierboven) behoren ook diegenen die jou kunnen zeggen wie er in het gebouw -waar zijzelf notabene kilometers vandaan zitten- wel of niet aanwezig is. Ik blijf het creepy vinden hoedanook.
Tegenwoordig heb ik de indruk dat ik word geleefd. De enige remedie die kan helpen is verstand op nul zetten, automatische piloot aan en dan doen wat je moet doen of wat er van je verwacht word wat je zou moeten doen. Proberen anticiperen op wat gaat komen en niet té lang blijven stilstaan bij wat voorbij is. Kortom gewoon het beste er van maken. Want hoe dat je het draait of keert : Doe ik dat niet dan word ik geheid simpel
Op zo'n momenten is het heel droevig en ik pink dan ook, overgevoelig als ik ben, een traantje weg.
Yeah right !
Groot is de verrassing als je op het einde van je werkdag een telefoontje krijgt van iemand die dolenthousiast van wal steekt met de zinsnede : "Hallo ! Goed Nieuws ! Ik was weg bij u maar ik kom terug !"
De eerste reactie is dan : "Okee nieuwe klant" tot de persoon in kwestie verder gaat en de identiteit meer en meer duidelijk word. Zo duidelijk dat je enthousiasme omslaat in panische angst en de doemscenaroio's weer de kop opsteken. Dan begin je ostentatief de klok in de gaten te houden. Nog een kwartiertje. Hoe meer vragen er komen hoe angstiger je word. Zo angstig dat je serieus je best moet doen om niet al gillend het bureau uit te rennen.
Nu ja op het eind zal het allemaal wel meevallen troost ik mezelf met de gedachte wanneer ik moe maar tevreden huiswaarts keer.
Er is nog een categorie trouwens : de voorspelbare klant. Dit type klant is zo voorspelbaar dat je wanneer de telefoon rinkelt en je het nummer ziet verschijnen al weet wat je gaat moeten antwoorden. Als dit fenomeen de kop opsteekt dan ben je tevreden dat het niet té regelmatig voorkomt. Een mens zou bijna gaan denken dat hij paranormaal begiftigd is. Mijn paranormale begaafdheid beperkt zich thans tot het meest voorspelbare. Ik ben dan ook een beginnend paranormalist (of hoe noem je dat?).
Wat ik kan voorspellen :
- Ik kan met een foutmarge van 10% voorspellen wanneer m'n bus komt. Daarbij komt dat ik dus ook nogal zeker kan voorspellen wanneer ik zal thuis zijn.
- Ik kan met zekerheid ook voorspellen dat dit jaar Pasen op een zondag valt en Paasmaandag de dag na Pasen.
- Ik heb ook een glazen bol (zo'n plasmading). Ik kan met kwasie zekerheid voorspellen dat ik er niet kan afblijven. Die bliksemmetjes zijn verleidelijk. Vingers op de bol en het ding knettert. Ik hoop alleen dat dat geen nefaste invloed heeft op mijn fertiliteit die elektrische stroom. Men zegt dat van een GSM aan je oor je hersenen gaan koken. De link was snel gelegd en dus mijn GSM zit nooit, jamais in mijn broekzak.
- Er zijn nog van die dingen die ik hier liever in het midden laat.
Tot dezelfde categorie (als hierboven) behoren ook diegenen die jou kunnen zeggen wie er in het gebouw -waar zijzelf notabene kilometers vandaan zitten- wel of niet aanwezig is. Ik blijf het creepy vinden hoedanook.
Tegenwoordig heb ik de indruk dat ik word geleefd. De enige remedie die kan helpen is verstand op nul zetten, automatische piloot aan en dan doen wat je moet doen of wat er van je verwacht word wat je zou moeten doen. Proberen anticiperen op wat gaat komen en niet té lang blijven stilstaan bij wat voorbij is. Kortom gewoon het beste er van maken. Want hoe dat je het draait of keert : Doe ik dat niet dan word ik geheid simpel
Abonneren op:
Posts (Atom)
