Met je koters de boer op

Het word weer lente, echt waar, ooit zal de zon eens een hele dag schijnen en de temperatuur van die orde zijn dat de dikke jas met een gerust geweten kan thuisgelaten worden.
Hopelijk ben je dan niet net in vakantie of is het net dan geen zondag. Klinkt waarschijnlijk wel een beetje contradictorisch maar als je verder leest ga je meteen begrijpen wat ik ermee bedoel.

Op die dagen is het risico namelijk zeer groot dat je met je kroost de wijde wereld in moet trekken. Waar ga je met de kinderen naartoe om hen een aangename middag te bieden?

De speeltuin met daaraan verbonden, ons heer beware me, een kinderboerderij.

Na een parking gevonden te hebben en een plaatsje op het lokaal terras is het zover: De kindjes vliegen erin en de papa’s, willen of niet, kunnen mee opdraven. Zo dat was dan je dag vakantie of weekend. Geen rust, de plicht roept.

Attractie nummer 1: De schommel.
Schommelen is leuk en als klein ventje deed ik niets liever. Nu zit mijn klein spruitje op de schommel en papa maar duwen. Het kan niet hoog genoeg gaan. Na je tien minuten lang de pleuris geduwd te hebben heeft de kleine er genoeg van en word de tocht verder gezet richting...

Attractie nummer 2 : De wipplank.
Kind aan de ene kant, pa aan de andere kant. Meer kinderen aan de ene kant zodat hun gewicht het uwe overtreft en je gaat de hoogte in. Leuk en tof. Tot die bende beslist om collectief af te stappen terwijl jij een paar meter boven de grond hangt. Weg is het evenwicht en de zwaartekracht neemt het over. Papa rolt onder luid gejuich en gelach van die kleine etterjes in het zand. Dan maar naar....

Attractie nummer 3 : De draaimolen.
Iedereen neemt plaats en pa is weer het slachtoffer die kan als een gek rondjes beginnen lopen de molen in de hand. “Sneller pa!” , “Allé jong pa, rapper!” Wanneer de snelheid die je hebt bereikt van dien aard is dat er enkele kindertjes in het rond gaan vliegen is het hoog tijd dat je de rem erop zet want dan gaat het echt te snel. Mooi zo alle kotertjes weer samengezocht. Eentje hing tussen de struiken, een ander in de boom en Marieke is sindsdien vermist. We kunnen niet snel genoeg naar....

Attractie nummer 4: De Schuif... Hola halt! “Papa ik moet naar het toilet!”
Kindertjes, gelijk waar ze zijn, moeten altijd naar het toilet. Papa (of mama) moeten dan mee want alleen durven ze niet. “Moeten er nog naar de plee?” Nope, niemand, dat valt mee.
Aangekomen aan de sanitaire voorzieningen kan je weer wat kleingeld gaan samengrabbelen want een mooie WC is een betalende WC.
Daar zijn we ook weer vanaf en opgelucht als ze is rent de kleine alvast richting de Schuif Af, Ritser, afschuiver, ... of hoe dat ding in de volksmond ook genoemd mag worden. Iedereen het trapje op. De eerste komt vlot naar beneden, de tweede ook. De derde staat bovenaan en de watervallen van Coo komen opzetten :”Ik durf niet!” De zeven wachtenden op de trap even evacueren en de kleine af de schuif af halen. De vierde vergeet dat hij een beetje moet afremmen aan het einde en maakt een sierlijke duikel in het zand. Heel het gezicht onder het zand en huilen maar. Resultaat: Pa kan weer de WC bezoeken en het zand, ondertussen al modder, er afwassen. Ja hoor een mooie wasbak is...een betalende wasbak. Weer een paar centen lichter. Als het aan dit tempo doorgaat en er steekt een ferme windvlaag op waai ik weg omdat ik van mijn ballast beroofd ben door die venijnige tante met haar bordje “Dank U - Voor de dienst” voor haar neus. Ik vraag me af welke dienst die eigelijk leveren buiten het u verlossen van je kleingeld? Ik heb nog nooit zo’n tante geweten die me vroeg of ze een handje moest helpen. Gesteld dat je dat zou willen natuurlijk want, met de beste wil van de wereld, Miss Belgiës zijn het toch ook niet echt. Dus ik trek zelf mijn plan wel.

De kindertjes zijn de speeltuin wat moe en ze willen een ijsje. Weeral kosten !

Kom papa we gaan naar de kinderboerderij. Weeral kosten ! Maar eerst moest broer nog plassen. Weer naar de WC. De WC dame begon mij al te kennen want ze tutoyeerde mij alsof ze mij al eeuwen kende.

Pa daar lopen de geitjes en daar de eenden, zie de kippen eten graan. Allemaal heel interessant maar waarom staan die kauwgumballenautomaten daar eigelijk. Aha : nootjes ! Voor 20 cent kan je niet sukkelen en de maag wil ook wat. Zonder dat de klein mannen het merken draaide ik een handvol nootjes en al knabbelend loop ik ze achterna. Lekker....

Zo’n kinderboerderij kan best groot zijn maar meestal ben je op een halfuurtje rond. Yes...nog wat nootjes draaien uit de automaat. Niemand niks gezien. Ik draai me om en stel vast dat de halve kinderboerderij zich verdrumt om bij mij te raken. Zijn die beesten nu helemaal gek geworden? Ik stap een beetje sneller maar die dingen blijven me achtervolgen. Help ! Een niet zo vriendelijk ogende bok heeft me te pakken, hij stompt me in mijn rug. Ik verdedig mij door al mijn munitie in zijn richting te mikken. Al zijn boerderijgenoten komen nu afgestormd. Nu heb ik het echt zitten, het angstzweet breekt mij uit. Raar maar waar maar ter hoogte van de plaats waar ik mijn nootjes dumpte houden ze halt en ze vreten mijn 20 cent aan noten zomaar op! Sukkels... ik heb er nog in mijn broekzak...haha...! Mieke geit had het ook in de mot en bleef mij achtervolgen. Ik mengde mij tussen de andere bezoekers maar Mieke geit ook. Ik koos eieren voor mijn geld en gooide Mieke geit de nootjes toe. Ik was er vanaf. Vooral van mijn nootjes.

Door al die commotie was ik de klein mannen uit het oog verloren. Die zaten al lang terug bij mama op het terras een tweede ijsje te verorberen. Ik ging dan ook maar richting terras met achter mij aan een stoet van hongerige kinderboerderijdieren. Zwetend plofte ik me in de laatste stoel die nog vrij was en bestelde mij een goeie frisse pint bier. Ik had ze verdiend. Ik had net Jurassic Park overleefd verdorie. De vriendelijke dienster had mijn pintje nog niet goed voor mijn neus gezet of de kindertjes sleurden mij alweer mee naar de speeltuin.

Tijd voor ronde twee.

Ronde twee ging heel wat sneller. Zusje hoefde niet lang te schommelen, de wipplank hebben we, mijn staartbeentje in gedachte, links laten liggen. Allemaal de draaimolen weer op en zwieren maar. Zoonlief kreeg zowat alle kleuren van de regenboog een een noodstop was noodzakelijk of de arme jongen kon zijn ijsje een tweede maal opeten.
Kinderen hebben een vervelende eigenschap: Wanneer jij het dan eindelijk leuk begint te vinden zijn zij het beu. Terug naar het terras dan maar.
We passeren voorbij het boerderijgedeelte. Toch nog een paar nootjes scoren uit de automaat. Nee niet weer ?!
Opnieuw alle pluim en ander vee achter mijn veren. Ik zal even brullen om ze wat schrik aan te jagen. Wentelwiekend loop ik de boerderij door met achter mij aan in volgorde, tien Kippen, twaalf eenden, vier ganzen, acht geiten, twee kalkoenen, een zwaan, een ezel en... een boer met riek (??!!) Ik heb van pure miserie dan maar weer mijn nootjes gedumpt om het vege lijf te redden. De boer maakte me duidelijk dat nootjes uit de automaat eigelijk dierenvoeder was om aan de beestjes te geven.

Handig om weten, dat zeggen ze me nu.

Heb uit pure frustratie de vrouw en de kindertjes van het terras gehaald en ben naar huis gegaan.

Achteraf bekeken was het eigelijk best gezellig zo tussen de dieren in de natuur. De kinderen waren heel rustig en lagen snel in bed. Ik had de beestjes mogen voederen. Akkoord het had me een half fortuin gekost maar ik hou nu eenmaal van dieren.
Nog achteraffer bekeken hebben die lieve schattige dieren mij gered. Had ik allemaal die nootjes zelf opgegeten dan was ik nu nog een groter fortuin armer aan Motilium. Ik heb, om die weinige nootjes sneller te verteren, een halve fles in mijn kas gegoten.

Tot slot: Ik vraag me eigelijk af wie mijn frisse pint bier heeft uitgedronken? Ik vermoed dat het Mieke geit was want die was als ik alles op een rijtje zet in geen verste vertes meer te bespeuren toen wij huiswaarts keerden.