Bakken op 'Den Buiten'

Barbeque op ‘den buiten’. ‘t Is eens iets anders dan barbeque in je stadstuintje van vier vierkante meters met in het midden een of andere boom die twee derde van de beschikbare nuttige ruimte in beslag neemt. Buiten het feit dat de buren dan meestal ook net eentje gepland hebben en nonkel Fiston om de haverklap je omheining bewatert is er eigelijk bitter weinig aan zo tussen de bebouwde kom een openluchtevenement te houden. Nope...barbeque op ‘den buiten’. Geen last van waterende buren en dergelijke. Gewoon gezellig met de vrienden of familie -die zichzelf uitgenodigd hebben- samen kokeneteken spelen in de gezonde buitenlucht.

Zodoende was ik voor de verandering eens uitgenodigd bij vrienden om een portie lekker mals vlees om te zetten naar houtskool. Zaterdag laatstleden was het eigenlijk niet nodig om de barbeque aan te steken. De zon scheen zo fel en ‘t was zo warm dat het vlees op natuurlijke wijze een bruin korstje zou gekregen hebben, mits enig geduld aan de dag te leggen. Na een middag gezellig met het mannenvolk voetbal gekeken te hebben in de frisse woonkamer was het hoogtijd om de vlam aan de houtskool te leggen. Twee uur later konden we na menig herbeginnen eindelijk onze eerste varkenslapje op de rooster leggen en waren we vertrokken voor een gezellig vreetfestijn. Alle soorten vlees en groenten passeerden mijn eetkamer maar toen liep het ineens grondig fout. Wat nu volgt lijkt volslagen ongeloofwaardig maar is echt gebeurt. Had de SD-geheugenkaart van de digitale camera nog niet vol gestaan, ik had het hier ter plekke aan de hand van logisch gerangschikte eentjes en nulletjes, ook wel een afbeeldingetje genaamd, hier in deze blog geplaatst.

Stel je voor: Je zit aan tafel of je staat aan je barbeque en plots hoor je op de oprit van je grondgebied een doordringend “Piep...piep...piep...piep...” (het aantal pieps kan variëren afhankelijk van de lengte van je oprit). Het piepen stopt en plots komen vanachter het hoekje een vrouw en man met een klak, echter beiden met snor, tevoorschijn. Je schrikt wel even. De vrouw vraagt doodsimpel: “Is da hier da we den beerput moeten komen leegmaken?” De gastvrouw des huizes repliceert hierop dat dit inderdaad zo is maar dat deze noodzakelijke werken wel gepland waren op vrijdag. De vrouw laat zich niet uit haar lood slaan : “Ge waart nie thuis madam, we zijn aan de deur geweest.” De gastvrouw, niet de eerste de beste en van geen kleintje vervaard, maakt onze onverwachte bezoekers er op attent dat wij wel werken op weekdagen en zeker tijdens kantooruren. Wij werken dus wel degelijk tijdens kantooruren mocht je dit betwijfelen. “Maar madam, ‘t ga niet lang duren.” Haar woorden zijn nog niet koud of de man, met klak, staat daar al met zijn koevoet en dikke slang ter hoogte van de beerput. De CEO van de NV "leeg den beerput" was formeel: De stront zou en moest nu weggepompt worden in de beerkar door de man met de klak.

Het lijkt mij verder onnodig u nog verder details te geven. Het volstaat om te melden dat onze eetfestijn over was nog voor dat het goed bezig was. Nog nooit zoveel vrouwen plots zoveel interesse zien hebben in de Wereldbeker voetbal... Slim dat ik ben probeerde ik de aalputdampen te onderdrukken door de barbeque rijkelijk te overgieten met kruiden wat dan weer resulteerde in een mistontwikkeling in de tuin. We zagen de beerkar niet meer maar ondanks mijn geurinterventie bleven we ‘m wel ruiken. Er was simpelweg geen kruid tegen opgewassen (letterlijk).

Na een kwartiertje was de klus geklaard overigens. Het resterende vlees werd deskundig weggewerkt: een hond kijkt niet zo nauw, als hij maar kan eten. De genodigden echter pasten vriendelijk voor het vervolg van de menukaart waardoor de overgebleven vleeswaren en groenten talrijk waren en iedereen op het eind van de avond alsnog een portie kon meenemen naar huis.

Ik heb ‘s anderendaags dan maar weer mijn simpel barbequestel uit de mottenballen gehaald en de resterende vleeswaren gebraden. In mijn stadstuintje van vier vierkante meters weliswaar, met in het midden een of andere boom die twee derde van de beschikbare nuttige ruimte in beslag neemt en net op het moment dat de buren ook eentje gepland hebben en nonkel Fiston is uitgenodigd. Je weet wel, da’s die nonkel die om de haverklap tegen mijn omheining watert.